ตั้งแต่เด็กจนโตไม่เคยได้คลุกคลีสัมผัสกับพวกสัตว์เลื่อยคลานนัก จนกระทั่งได้มาเลี้ยงแมว ทั้งกิ้งก่า จิ้งจก งู ตุ๊กแก คางคก กบ และอีกสารพันที่เข้ามาเกี่ยวข้อง ทำให้ฉันเริ่มคุ้นเคยกับการจับสัตว์พวกนี้ บางชนิดก็จับได้ด้วยมือเปล่า บางอย่างก็ขอถุงมือสักหน่อยเถอะ และบางอย่างก็มีพลาสติกบางๆ คั่นระหว่างมันกับมือของฉันก็ยังดี
หลายอาทิตย์ก่อนเห็นคางคกตัวหนึ่งหลังบ้าน ป๋าเดินจะไปหาเสียมหากระป๋องมาจับ ฉันเห็นแล้วว่าคงไม่ทันกิน (เอ้ย...ไม่ทันจับ) มันจะหนีซะก่อน เลยอาสาจับด้วยการใช้มือสวมถุงพลาสติกจับตัวมันเพื่อพลิกครอบจับมันใส่ถุงในคราเดียวกัน แต่แล้วมันก็หายไปตรงไหนสักแห่งแล้วก็ไม่เคยได้เจอมันอีกเลย ป๋าทำหน้าสยองเมื่อเห็นวิธีการของฉันในการจับคางคก ฉันบอกว่า "ทนสยองสักนิดเดียวเองน่า"
(ป๋าเป็นเด็กทุ่งนาแท้ๆ กลับสยองยิ่งกว่าฉันเด็กในตึกแถวซะอีก -_-')
เรื่องของเรื่องก็คือเคยจับมาแล้ว ครั้งก่อนอยู่บ้านคนเดียว พยายามหาเสียมหากระป๋องเหมือนกัน แต่มันกระโดดหนีเร็วมาก จนต้องตัดใจเอามือใส่ถุงพลาสติกจับ (เพื่อแมวจริงๆ นะนั่น กลัวมันไปเล่นแล้วชักตาตั้งตาย)
ความรู้สึกตอนนั้นสุดจะบรรยาย มันดิ้นขลุกขลักในมือ แม้จะมีถุงพลาสติกกันไว้แต่ก็รู้สึกได้ว่าตัวมันหยุ่นๆ ปนสาก รีบครอบถุงกับตัวมันแล้วมัดปากถุงเพื่อไปปล่อย กึ๋ยยยย
++++++++++++++
มาวันนี้....
เมื่อเช้าเห็นเหล่าแมวไปมุงอยู่รอบกระบวยรดน้ำที่วางคว่ำไว้ เลยออกไปส่องดูมั่ง แต่ในระยะไกล กลัวว่าจะเป็นงู
แล้วก็เห็นเจ้าคางคกตัวอวบอ้วนกำลังหลบอยู่ตรงปากกระบวย เลยกลับมาหยิบถุงพลาสติกหูหิ้ว จะเอามาจับ แต่ปรากฏว่ามันหนีแมวเข้าไปข้างในแล้ว เลยหิ้วกระบวยไปวางไว้หน้าบ้าน รอเวลาเอาไปทิ้งที่ทุ่งนาร้างนอกบ้าน เจ้าคางคกก็กระโดดกุกกักอยู่ในกระบวยพยายามหาทางหลบหนี
ทำธุระในบ้านเสร็จจึงออกมาจัดการสูบลมยางจักรยาน เตรียมเสื้อและหมวกกันแดดเสร็จสรรพ ก็หันกลับไปจะไปเอาเจ้าตัวน้อยใส่ถุงพลาสติกโดยการเทมันออกจากกระบวย
แต่สิ่งที่เกิดขึ้นยากกว่าที่คิดไว้นัก ปากกระบวยรดน้ำมีขนาดใหญ่กว่าตัวคางคกไม่เยอะนัก พอพยายามจะเทมันลงถุงพลาสติก มันฝืนสู้สุดชีวิตไม่ยอมออกมา (ทีตะกี้อยากออกนะเจ้าตัวดี)
พยายามเขย่าให้มันออกมา เห็นขาโผล่มาหน่อย ก็ผลุบกลับเข้าไปใหม่ ทั้งเขย่าทั้งเคาะ มันก็ไม่ยอมหล่นออกมาซะที แทบจะยอมแพ้ รอให้ป๋ากลับบ้านมาเอามันไปปล่อยแทน
ก่อนยอมแพ้ก็ขอลองอีกวิธี วางกระบวยนอนไว้แล้วเอาน้ำฉีดใส่ข้างใน
ได้ผลแฮะ มันโผล่หน้าออกมามองหน้าฉันอยู่พักนึง ฉันก็ยังฉีดน้ำเข้าไปข้างในเพื่อบีบให้มันออกมา มันกระโดดผลุงออกมาในทันทีและรีบกระโดดหนีอย่างรวดเร็ว ฉันสวมวิญญาณนักล่า หยิบถุงพลาสติกหูหิ้วมาสวมมือแล้วก้าวตามไปจับมาขึ้นมา
กว่าจะจับตัวมันได้ก็ตะครุบอยู่หลายที จนถุงที่สวมอยู่ในมือเกือบๆ จะหลุด ในที่สุดก็จับมันขึ้นมาจนได้ ครั้งนี้ไม่รู้สึก "กึ๋ยยยย" สักเท่าไร เริ่มชินแล้ว ทั้งที่จับเป็นครั้งที่สอง นี่ถ้าบนผิวมันไม่มีพิษล่ะก็ อาจจะจับสดๆ ได้ด้วยมือเปล่า (ว่ะฮ่ะฮ่า) เหมือนกับที่จับจิ้งจกอยู่ทุกวันนี้
เช้านี้ปล่อยคางคกไปอีกหนึ่งตัว พร้อมความบันเทิงสนุกสนานช่วงไล่จับมันอีกอย่าง ^_____^