นานมาแล้วที่ฉันชอบปลูกต้นไม้ ทุกบ้านที่ฉันไปอยู่ต้องมีต้นไม้ เมื่อมีบ้านของตัวเองก็เลยปลูกซะมากมายจนไม่มีที่เดิน บางต้นไม่คิดว่าจะใหญ่มากขนาดนี้ เหนื่อยกับการตัดแต่งมากขนาดนี้ จนถึงวันที่จำเป็นต้องตัดโค่นมันลงก็ถึงกับน้ำตาตก ก็มันมีชีวิตเหมือนกันนี่นา
จนมาช่วงหนึ่งที่ฉันเบื่อการปลูกต้นไม้ คงเนื่องจากความเหนื่อยกับการต้องดูแลหลายอย่าง ช่วงนี้ฉันก็จะเลิกซื้อ เลิกขยาย ปลูกเท่าที่มี เมื่อผ่านปีน้ำท่วมใหญ่ 54 สายน้ำช่วยกำจัดต้นไม้ไปจากบ้านอีกหลายต้น จริงๆ เคยคิดถึงขนาดอยากจะย้ายไปอยู่คอนโด เพราะขนาดที่เล็ก ดูแลทำความสะอาดง่าย
จึงตั้งใจว่าพอแล้วล่ะกับต้นไม้
มาวันนี้ฉันก็คืนกลับสู่สังเวียนอีกรอบ หลังจากงานอดิเรกทำขนมไม่ได้ผล มันเหนื่อยและน่าเบื่อกว่าปลูกต้นไม้ซะอีก
เมื่อวันพุธที่ผ่านมาตั้งใจไปหาซื้อแอฟริกันไวโอเล็ตที่สวนจตุจักร รวมถึงกล็อกซีเนีย แต่กลับกลายเป็นอย่างอื่นซะนี่ นั่นคือ บรอมีเลียด ทิลแลนเซีย และกล้วยไม้ ทุกอย่างเน้นปลูกบนกาบมะพร้าวทั้งนั้นเลย น่าแปลกใจอยู่เหมือนกัน ส่วนบีโกเนียก็ซื้อมาทดแทนแอฟริกันไวโอเล็ต ดูแล้วจะสวยกว่าอีกด้วย และพริกขี้หนูสวนนี่สำหรับป๋า ผู้รักความเผ็ดเป็นชีวิตจิตใจ (และพริกที่บ้านก็ล้มหายตายจากไปซะหมด)
หลังจากนี้ก็จะมีเรื่องราวของต้นไม้มาเขียนอยู่อย่างต่อเนื่อง ...ถ้าไม่ขี้เกียจซะก่อนนะฉัน
