จบลงอย่างงดงามและเหน็ดเหนื่อย กับเล่ม 5 A Dance with Dragons ของหนังสือชุด A Song of Ice and Fire เล่มนี้แปลไทยในชื่อว่า มังกรร่อนระบำ แยกเป็น 3 เล่มย่อย
หนังสือชุดนี้ในภาคภาษาไทย ทั้งหมด 11 เล่ม ถ้าคำนวณคร่าวๆ เล่มละ 500 หน้า ก็มีทั้งหมด 5,500 หน้า (ประมาณนะจ๊ะ)
มีหลายช่วงที่ฉันอ่านไม่ค่อยละเอียดเท่าไร ชีวิตในช่วงนี้ยุ่งเหยิงมาก ถ้าไม่จบหนังสือชุดนี้ คงไม่สงบสุข ทำงานการอื่นไม่ได้ ฉันจึงตะลุยอ่านแบบข้ามรายละเอียดบางอย่างไป กะว่าไปอ่านละเลียดอีกครั้งในรอบสอง พร้อมๆ กันทั้ง 7 ภาค (ภาคภาษาอังกฤษ) ซึ่งก็ไม่รู้เมื่อไร
ถ้าไม่นับเพชรพระอุมา ซึ่งอ่านสมัยเรียน หนังสือชุดนี้ก็เป็นอีกเรื่องที่อ่านเยอะสุดๆ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เรื่องราวของภาคนี้เป็นเรื่องที่คู่ขนานไปกับเหตุการณ์ในภาค 4 เมื่อถึงจุดหนึ่ง เรื่องราวก็เริ่มดำเนินต่อจากส่วนที่ทิ้งไว้ในภาค 4
ที่เห็นใจก็คือ ธีออน เกรย์จอย ที่ถูกเรียกว่าพวกแปรพักต์ ถ้าไม่นับเรื่องที่ธีออนทรยศพวกสตาร์คน่ะนะ เท่าที่อ่าน พวกดินแดนย่อยๆ ต่างก็แปรพักต์ก็ไปมาตลอดเวลา ตามแต่ว่าใคร (ดูจะ) เป็นฝ่ายชนะ และลุงมาร์ตินแกก็ลงโทษธีออนซะน่าสงสารเชียว
เจมี แลนิสเตอร์ก็เป็นตัวละครอีกตัวที่น่าสนใจ มีความเปลี่ยนแปลงในด้านสำนึกถูกผิดนับตั้งแต่โดนตัดมือ
นอกจากนั้น บรรดาลูกๆ ของสตาร์ค ต่างก็ยังไม่ได้กลับมาเจอหน้ากันซะที เจอกันนี่จะจำกันได้มั้ย
เลยพาลสงสัยเรื่องระยะเวลาในเรื่อง มันยาวนานขนาดไหนกันนะ รู้สึกเหมือนมันผ่านมาสัก 4-5 ปี แต่เมื่อไปดูในเว็บ ช่วงเวลาเพิ่งผ่านไป 2 ปีเอง ...เพิ่ง 2 ปี... โอ้ว จริงเหรอ
ลำดับเวลา
เรียงตามยุคสมัย
เรียงตามปี
สรุปคร่าวๆ นั่นคือปี 298 AC เป็นจุดเริ่มเรื่องเมื่อคนของหน่วยพิทักษ์ราตรี (Night's Watch) ถูกผีดิบโจมตี และจอน แอริน เสียชีวิต (ช่วงเวลาเกือบทุกบทในภาค 1)
ปี 299 AC คือปีที่เกิดศึก 5 กษัตริย์ (บทสุดท้ายของภาค 1/ เรื่องราวทั้งหมดของภาค 2/ ส่วนใหญ่ของภาค 3/ บางบทของภาค 4)
มาสิ้นสุดในปี 300 AC เมื่อเดแนรีส ปกครองมีรีน (บทสุดท้ายของภาค 3/ ส่วนใหญ่ของภาค 4/ ทั้งหมดของภาค 5)
(AC ย่อมาจาก After Conquest หรือหลังจากเอกอน ทาแกเรียนพิชิตและปกครองเวเธอรอส)
ยอมรับนิยายหรือหนังฝรั่งอย่างหนึ่งคือ เขาใส่ใจรายละเอียดเรื่องพวกนี้มากๆ ไม่ใช่ว่าอยากให้เกิดตอนไหนก็เกิด มั่วไปมั่วมา หรือไม่มีรายละเอียดในส่วนนี้
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เรื่องราวสอนใจจากเรื่องนี้ (ทั้งชุด)
== การมีอำนาจอย่างเดียว แล้วใช้มันอย่างเอาแต่ใจ (และคิดว่าตัวเองฉลาด) มันจะย้อนกลับมาทำร้ายตัวเองได้ เช่น เซอร์ซี เป็นต้น
== การปกครองดินแดน หรือเป็นหัวหน้า จำเป็นต้องมีที่ปรึกษาฉลาดๆ ไว้ข้างกาย ไว้คอยปรึกษา เน้นๆ ว่าต้องฉลาดด้วยนะ ไม่งั้นจะพากันล่มจม เช่น จอน สโนว์ ...น่าสงสารจุง ตั้งใจดี แต่ไม่มีที่ปรึกษาเลย
== คนฉลาดและรอบรู้ จะเอาตัวรอดจากสถานการณ์ต่างๆ ได้ด้วยไหวพริบ เช่น ทีเรียน ...ตัวละครที่ชอบที่สุด อ่านเมื่อไรก็สนุก
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนนี้รออ่านภาคที่เหลืออย่างจดจ่อมากๆ อยากรู้เรื่องต่อไป เห็นว่าในซีรี่ส์เดินหน้าไปไกลแล้ว ถ้าจะติดตามทางนั้นก็ได้ แต่พออ่านหนังสือแล้วก็ทำให้ไม่อยากดูซีรี่ส์เลยน่ะสิ
ในอนาคตคิดว่าจะลองอ่านเป็นภาษาอังกฤษดูบ้างท่าจะดี
แต่เมื่อไรล่ะ 5555
หนังสือชุดนี้ในภาคภาษาไทย ทั้งหมด 11 เล่ม ถ้าคำนวณคร่าวๆ เล่มละ 500 หน้า ก็มีทั้งหมด 5,500 หน้า (ประมาณนะจ๊ะ)
มีหลายช่วงที่ฉันอ่านไม่ค่อยละเอียดเท่าไร ชีวิตในช่วงนี้ยุ่งเหยิงมาก ถ้าไม่จบหนังสือชุดนี้ คงไม่สงบสุข ทำงานการอื่นไม่ได้ ฉันจึงตะลุยอ่านแบบข้ามรายละเอียดบางอย่างไป กะว่าไปอ่านละเลียดอีกครั้งในรอบสอง พร้อมๆ กันทั้ง 7 ภาค (ภาคภาษาอังกฤษ) ซึ่งก็ไม่รู้เมื่อไร
ถ้าไม่นับเพชรพระอุมา ซึ่งอ่านสมัยเรียน หนังสือชุดนี้ก็เป็นอีกเรื่องที่อ่านเยอะสุดๆ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เรื่องราวของภาคนี้เป็นเรื่องที่คู่ขนานไปกับเหตุการณ์ในภาค 4 เมื่อถึงจุดหนึ่ง เรื่องราวก็เริ่มดำเนินต่อจากส่วนที่ทิ้งไว้ในภาค 4
ที่เห็นใจก็คือ ธีออน เกรย์จอย ที่ถูกเรียกว่าพวกแปรพักต์ ถ้าไม่นับเรื่องที่ธีออนทรยศพวกสตาร์คน่ะนะ เท่าที่อ่าน พวกดินแดนย่อยๆ ต่างก็แปรพักต์ก็ไปมาตลอดเวลา ตามแต่ว่าใคร (ดูจะ) เป็นฝ่ายชนะ และลุงมาร์ตินแกก็ลงโทษธีออนซะน่าสงสารเชียว
เจมี แลนิสเตอร์ก็เป็นตัวละครอีกตัวที่น่าสนใจ มีความเปลี่ยนแปลงในด้านสำนึกถูกผิดนับตั้งแต่โดนตัดมือ
นอกจากนั้น บรรดาลูกๆ ของสตาร์ค ต่างก็ยังไม่ได้กลับมาเจอหน้ากันซะที เจอกันนี่จะจำกันได้มั้ย
เลยพาลสงสัยเรื่องระยะเวลาในเรื่อง มันยาวนานขนาดไหนกันนะ รู้สึกเหมือนมันผ่านมาสัก 4-5 ปี แต่เมื่อไปดูในเว็บ ช่วงเวลาเพิ่งผ่านไป 2 ปีเอง ...เพิ่ง 2 ปี... โอ้ว จริงเหรอ
ลำดับเวลา
เรียงตามยุคสมัย
เรียงตามปี
สรุปคร่าวๆ นั่นคือปี 298 AC เป็นจุดเริ่มเรื่องเมื่อคนของหน่วยพิทักษ์ราตรี (Night's Watch) ถูกผีดิบโจมตี และจอน แอริน เสียชีวิต (ช่วงเวลาเกือบทุกบทในภาค 1)
ปี 299 AC คือปีที่เกิดศึก 5 กษัตริย์ (บทสุดท้ายของภาค 1/ เรื่องราวทั้งหมดของภาค 2/ ส่วนใหญ่ของภาค 3/ บางบทของภาค 4)
มาสิ้นสุดในปี 300 AC เมื่อเดแนรีส ปกครองมีรีน (บทสุดท้ายของภาค 3/ ส่วนใหญ่ของภาค 4/ ทั้งหมดของภาค 5)
(AC ย่อมาจาก After Conquest หรือหลังจากเอกอน ทาแกเรียนพิชิตและปกครองเวเธอรอส)
ยอมรับนิยายหรือหนังฝรั่งอย่างหนึ่งคือ เขาใส่ใจรายละเอียดเรื่องพวกนี้มากๆ ไม่ใช่ว่าอยากให้เกิดตอนไหนก็เกิด มั่วไปมั่วมา หรือไม่มีรายละเอียดในส่วนนี้
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เรื่องราวสอนใจจากเรื่องนี้ (ทั้งชุด)
== การมีอำนาจอย่างเดียว แล้วใช้มันอย่างเอาแต่ใจ (และคิดว่าตัวเองฉลาด) มันจะย้อนกลับมาทำร้ายตัวเองได้ เช่น เซอร์ซี เป็นต้น
== การปกครองดินแดน หรือเป็นหัวหน้า จำเป็นต้องมีที่ปรึกษาฉลาดๆ ไว้ข้างกาย ไว้คอยปรึกษา เน้นๆ ว่าต้องฉลาดด้วยนะ ไม่งั้นจะพากันล่มจม เช่น จอน สโนว์ ...น่าสงสารจุง ตั้งใจดี แต่ไม่มีที่ปรึกษาเลย
== คนฉลาดและรอบรู้ จะเอาตัวรอดจากสถานการณ์ต่างๆ ได้ด้วยไหวพริบ เช่น ทีเรียน ...ตัวละครที่ชอบที่สุด อ่านเมื่อไรก็สนุก
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนนี้รออ่านภาคที่เหลืออย่างจดจ่อมากๆ อยากรู้เรื่องต่อไป เห็นว่าในซีรี่ส์เดินหน้าไปไกลแล้ว ถ้าจะติดตามทางนั้นก็ได้ แต่พออ่านหนังสือแล้วก็ทำให้ไม่อยากดูซีรี่ส์เลยน่ะสิ
ในอนาคตคิดว่าจะลองอ่านเป็นภาษาอังกฤษดูบ้างท่าจะดี
แต่เมื่อไรล่ะ 5555
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น