ไอ้หมูแต้ม

ดูเหมือนว่ากลยุทธในการเปลี่ยนรสอาหารแมวจะใช้ไม่ได้ผลกับไอ้บุญแต้ม เพราะมันยังกินเหมือนแมวตายอดตายอยากอยู่เหมือนเดิม

จำได้ว่าเมื่อก่อนเคยซื้ออาหารเม็ดรสปลาทะเลมาให้แมวกิน 2 ถุง พอเทให้แมว ไอ้แต้มรีบเดินไปหน้าถ้วยอาหาร ก้มมองอาหารอยู่สักครึ่งนาที แล้วก็เงยหน้ามองฉันพร้อมด้วยเครื่องหมายคำถามตัวโตเต็มใบหน้า ทั้งยังมีเครื่องหมายคำถามตัวเล็กตัวย่อยอีกเยอะกระจัดกระจายอยู่รอบๆ ตัว

แล้วมันก็เดินจากไป โดยไม่แตะต้องอาหารในถ้วย

เราจึงลองเปลี่ยนรสอาหารให้เป็นรสทูน่าและซาดีน ตั้งแต่ครั้งแรกที่เทลงถ้วย ไอ้แต้มก็กินอย่างจริงๆ จังๆ โดยไม่เงยหน้าออกจากถ้วยอาหาร ซ้ำยังเวียนมากินอีกหลายรอบ จนกระทั่ง...

ไอ้แต้มเริ่มจะกลายเป็นหมู ลำตัวมันเริ่มอวบอ้วน ประกอบกับโครงสร้างที่ใหญ่ มันจึงทำน้ำหนักขึ้นมาเทียบชั้นเจ้าอ้วนบุญเต็มได้ในเวลาไม่นานนัก (เจ้าบุญเต็มตอนนี้น่าจะสัก 6 กิโลฯ ทั้งที่เพิ่งไปถอนฟันกรามมันออกเกือบทั้งแถบ) ถ้าดูกันดีๆ จะเห็นว่าหัวขนาดเล็กของมันไม่สมดุลกับขนาดลำตัวมันเลย

หลังจากผ่านรสทูน่าและซาดีนมา 2 ถุง ภายในเวลาอันรวดเร็วจนน่าตกใจ ฉันจึงวางแผนเปลี่ยนอาหารไปเป็นรสเดิมคือปลาทะเล เพื่อลดขนาดหุ่นของมันลง แต่ปรากฏว่าอัตราการกินของมันเริ่มคงที่ไม่ว่าอาหารเม็ดนั่นจะเป็นรสอะไรก็ตามที

ดูท่าว่าอนาคตของแมวบ้านนี้จะไม่พ้นกลายพันธุ์เป็นหมูไปได้