ตอนซื้อ #CompactDigital ตัวแรกมาใช้ คือ Canon ตอนนั้นสนุกมาก ถ่ายแทบทุกสิ่งทุกอย่าง ด้วยความที่เล็กเบา พกง่ายนั่นเอง แล้วยังขยันถ่ายโอนลงคอม ขยันปรับภาพ ขยันโพสต์ลงเน็ต ฯลฯ
จนมาถ่ายภาพเพื่อทำงานหนังสือ ถ่ายขายเป็น Micro Stock นั่นคือช่วงที่แทบจะหยุดการถ่ายภาพกันไปเลยทีเดียว มันกลายเป็นเนือยๆ เบื่อๆ ถ่ายมาก็เก็บไว้เฉยๆ ไม่ได้ทำไรกับมัน ภาพก็ขายไม่ค่อยได้ หนังสือก็เลิกทำกันไปแล้ว
อาการนี้เกิดกับอีกหลายอย่างในชีวิต เช่น ชอบอ่าน-เขียนหนังสือ พอมาทำสำนักพิมพ์ ก็ถึงขั้นเบื่ออ่านหนังสือกันไปพักนึง ชอบทำสมุด ตอนนี้ก็เนือยๆ ฯลฯ จนได้ข้อสรุปกับตัวเองว่า ถ้ารักสิ่งไหน จงทำมันเพื่อความสนุก อย่าผันไปทำเป็นอาชีพ เพราะจะเกลียดและเบื่อจนไม่อยากแตะอีกต่อไป
ผ่านมาหลายปี ตอนนี้ฉันกลับมาอ่านหนังสือได้อีก กลับมาถ่ายภาพอย่างสนุกได้อีก ค่อยๆ ทำกันไป
ช่วงนี้ชีวิตฉันตอนนี้ก็จะวนเวียนอยู่ในรั้วบ้าน เฝ้ารอเวลา Covid19 สิ้นสุดลง ไม่มีโอกาสได้ถ่ายภาพอะไรอื่นนอกจากโลกรอบตัวซึ่งก็มองไม่เห็นอะไรให้ถ่าย แต่พอได้มองดูดีๆ ก็จะเห็นว่ายังมีโลกใบเล็ก ซ่อนตัวอยู่เงียบๆ ในสนามหญ้าเล็กๆ แห้งๆ ข้างบ้าน จึงหยิบเอาเลนส์ Macro ที่พี่ชายให้มาหลายเดือนแล้ว มาถ่ายภาพพวกนั้น จึงได้มองเห็น โลกเล็กๆ อย่างชัดเจนขึ้น และได้เห็นว่ามันสวยงามแค่ไหน หลายภาพคงมองไม่เห็นถ้าไม่ได้ถ่ายภาพออกมา
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น