เมื่อวานตอนเย็นกำลังนอนสมาธิบนโซฟาชั้นล่าง ก็ได้ยินเสียงลูกหมาของเพื่อนบ้านที่อยู่ติดๆ กันร้องลั่นพร้อมเสียงหมาตัวอื่นเห่ากันระงม ตอนแรกนึกว่าแม่หมากัดสั่งสอนลูกที่เกิดเป็นบางครั้ง แต่ร้องอยู่นาน เสียงก็ดังโหยหวน เลยตัดสินใจวิ่งขึ้นไปบนชั้นสองไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น
ภาพที่เห็นคือเจ้าลูกหมานอนตะแคง คอไปติดอยู่ใต้ช่องประตูเหล็กที่เจ้าของเขาทำไว้กั้นพื้นที่ในลานข้างบ้านเขา มันพยายามดิ้นสุดฤทธิ์เพื่อให้หลุด แต่ไม่เป็นผล
ผลก็คือฉันตื่นสนิทเลย วิ่งหัวฟูแบบไม่สนใจแมวไปหยิบบันไดมาพาดไว้ริมรั้ว แล้วหาขอเกี่ยวออกมาพยายามจะเกี่ยวดึงรั้วเหล็กให้ยกขึ้น เพื่อให้เจ้าตัวเล็กดิ้นหลุดออกมาเอง ดึงจนรั้วที่ทำไว้กั้นแมวเกือบจะหักหลุดแทน รั้วเหล็กนั้นก็ไม่เขยื้อน เอาไงดีวะเนี่ย
ภายในบ้านของเพื่อนบ้าน ฟากหนึ่งของรั้วเหล็กที่ลูกหมาไปติดอยู่ (ฝั่งหลังบ้าน) มีฮัสกี้ตัวเต็มวัย 2 ตัวกำลังกระโดดเห่าเสียงขรม อีกฝั่งที่เป็นส่วนของหน้าบ้านอันเป็นที่พำนักของแม่หมาโกลเด้นตัวบะเริ่ม กับลูกหมาตัวย่อมๆ อีก 4 ตัววิ่งวนเวียนอยู่ แม่หมาก็เห่า
หมาโตทั้งสามตัวเห่าฉันที่โผล่หน้าขึ้นเหนื่อรั้ว แต่หางก็กระดิกแกว่ง เดาอารมณ์ไม่ถูกว่าถ้าฉันปีนข้ามไปมันจะกัดหรือมันจะต้อนรับ
ถึงยังไงฉันก็ทิ้งลูกหมาไว้ในสภาพนั้นไม่ได้ ไม่รู้ว่าเมื่อไรเจ้าของมันจะกลับ วิ่งเข้าบ้านไปหาเบอร์โทรของน้องบ้านหลังนั้น ไม่มี ไม่มี ทำไงดีเนี่ย ตัดสินใจปีนเข้าไปช่วย ไปเปลี่ยนกางเกงยีนหนาๆ เผื่อโดนกัดก็ยังพอช่วยได้ พกโทรศัพท์ไปด้วย ปีนขึ้นไปบนรั้วหาทางจะลง ก็ยังลังเล เจ้าแม่หมาโกลเด้นเริ่มวิ่งออกไปซุกใต้เก้าอี้แล้ว คงกลัว แต่ใครจะเดาได้ว่าพอมันกลัวเต็มที่มันจะไม่กระโดดขย้ำฉัน แถมยังมีฝ่ายสนับสนุนเป็นฮัสกี้อีก 2 ตัวด้านหลังประตู (ใช่แล้ว... ฉันต้องไปยกประตูเหล็กบานนั้นนี่หว่า แล้วไอ้หมามันจะกัดมั้ยเนี่ย หรือว่าต้องใส่ถุงมือหนังเข้าไปด้วย โอ้ย คิด คิด คิดสิ)
วิ่งออกมาหน้าบ้านเผื่อจะมีใครอยู่แถวนั้นอย่างน้อยก็มาเป็นกำลังหนุนอยู่นอกรั้ว เกิดว่าหมากัดจะยังมีคนคอยตามคนอื่นมาช่วยได้ ไม่มีใครเลย T__T
ลองเอาอาหารหมาไปโปรยให้เจ้าโกลเด้นเพื่อผูกมิตรแบบเฉพาะหน้า มันก็ยังเห่า ยิ่งมาทางหน้าบ้านมันยิ่งเห่า
ขณะกำลังจะวิ่งกลับไปปีนรั้ว พี่ผู้ชายอีกคนที่อยู่บ้านตรงข้ามถัดออกไป 1-2 หลัง ออกมาสอบถามว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วพาเขาไปดูลูกหมา เขาเลยตัดสินใจปีนเข้าไปเอง เขาเองก็กลัวหมา แต่ก็ปีนลงไป ฉันก็ออกมาหน้าบ้านพยามยามจะล่อแม่หมาไว้ที่หน้าบ้านแต่มันก็ไม่ยอม สักพักก็มีน้องผู้หญิงอีกคนที่บ้านถัดออกไปหลายหลังเดินมาช่วยดู พอรู้ก็ยืนเป็นกำลังใจอยู่หน้าบ้าน
มองไปเห็นพี่ผู้ชายพยายามยกอยู่นาน เลยตัดสินใจลงไปช่วยอีกคน เจ้าแม่หมาวิ่งวนไปมาร้องขู่ฮื่อๆ ในคอเสียงค่อยๆ (หางยังกระดิก) ฉันก็พยายามบอกมันว่า "อย่ากัดนะ มาช่วยลูกแก" เจ้าฮัสกี้สองตัวก็ไม่ดุเลย เหมือนจะเข้ามาตะกุยมาเลียหน้าพี่ผู้ชายคนนั้น
พอมาดูรั้วไม่ขยับเลย มันแน่นมาก ถ้างั้นเจ้าลูกหมามันเข้าไปติดได้ไงเนี่ย พอสังเกตก็เห็นว่าไอ้ลูกหมาหัวมันติดอยู่ตรงปลายประตูที่ช่องใต้ประตูแคบมาก ส่วนตรงบริเวณบานพับดูจะช่องใหญ่กว่า สงสัยมันคงมุดหัวเข้าไปตรงนี้แหละแล้วดิ้นไปติดอยู่ตรงที่ช่องแคบลงๆ เลยต้องค่อยๆ ดันมันไปทางช่องใหญ่ สังเกตมันเริ่มน้ำลายฟูมปากแล้ว ดันไปเกือบสุดทางมันก็หลุดผลัวออกมา เย้
พี่ผู้ชายก็หันกลับไปมัดประตูเข้าที่ พอหันกลับมาเขาก็ถามว่าตัวไหนล่ะที่คอติดน่ะ ฉันก็หันไป มันกำลังวิ่งไปมาด้วยความดีใจที่รอดแล้ว
คราวนี้ปัญหาอยู่ตรงตอนออกจากบ้านเขา รั้วนี่สูงพ้นหัวฉันอีก ตอนลงมาฉันปีนบันไดจากอีกฝั่ง แล้วค่อยๆ เหยียบอ่างน้ำลงมาด้านล่าง ตอนกลับขึ้นมันไม่มีแรงแขนจะปีน พยายามจะปีนออกรั้วหน้าบ้านก็สูงพอกัน ก้าวข้ามไม่พ้น เลยไปหยิบเก้าอี้พลาสติกมาวางแล้วก็ค่อยๆ ยันตัวขึ้นรั้ว เย้... รอดแล้ว
พี่ผู้ชายเขาใช้วิธีปีนตรงรอยต่อรั้วไม้กับประตูรอดออกมาได้
ระหว่างชุลมุนนั้นมีรถของคนบ้านฝั่งตรงข้ามจอดอยู่ เขามาดูทาวเฮาส์ของเขา (ไม่ได้อยู่ที่นี่ แต่เอาไว้ให้เช่า) คนในบ้านก็ยืนหลบดูอยู่ในบ้านตลอดเวลา พอเรื่องสิ้นสุดเขาถึงออกมากลับขึ้นรถขับไป อื่มมม
เช้านี้พอเจอน้องเจ้าของบ้านเลยไปบอกเขานิดหนึ่ง ให้รับรู้ว่าเมื่อวานฉันปีนเข้าไปช่วยหมานะ ไม่ได้ไปขโมยของ กับขอเบอร์โทรมาเก็บไว้
นานๆ จะมีเรื่องตื่นเต้นซะที จบด้วยดีแล้วค้าบบบ
ภาพที่เห็นคือเจ้าลูกหมานอนตะแคง คอไปติดอยู่ใต้ช่องประตูเหล็กที่เจ้าของเขาทำไว้กั้นพื้นที่ในลานข้างบ้านเขา มันพยายามดิ้นสุดฤทธิ์เพื่อให้หลุด แต่ไม่เป็นผล
ผลก็คือฉันตื่นสนิทเลย วิ่งหัวฟูแบบไม่สนใจแมวไปหยิบบันไดมาพาดไว้ริมรั้ว แล้วหาขอเกี่ยวออกมาพยายามจะเกี่ยวดึงรั้วเหล็กให้ยกขึ้น เพื่อให้เจ้าตัวเล็กดิ้นหลุดออกมาเอง ดึงจนรั้วที่ทำไว้กั้นแมวเกือบจะหักหลุดแทน รั้วเหล็กนั้นก็ไม่เขยื้อน เอาไงดีวะเนี่ย
ภายในบ้านของเพื่อนบ้าน ฟากหนึ่งของรั้วเหล็กที่ลูกหมาไปติดอยู่ (ฝั่งหลังบ้าน) มีฮัสกี้ตัวเต็มวัย 2 ตัวกำลังกระโดดเห่าเสียงขรม อีกฝั่งที่เป็นส่วนของหน้าบ้านอันเป็นที่พำนักของแม่หมาโกลเด้นตัวบะเริ่ม กับลูกหมาตัวย่อมๆ อีก 4 ตัววิ่งวนเวียนอยู่ แม่หมาก็เห่า
หมาโตทั้งสามตัวเห่าฉันที่โผล่หน้าขึ้นเหนื่อรั้ว แต่หางก็กระดิกแกว่ง เดาอารมณ์ไม่ถูกว่าถ้าฉันปีนข้ามไปมันจะกัดหรือมันจะต้อนรับ
ถึงยังไงฉันก็ทิ้งลูกหมาไว้ในสภาพนั้นไม่ได้ ไม่รู้ว่าเมื่อไรเจ้าของมันจะกลับ วิ่งเข้าบ้านไปหาเบอร์โทรของน้องบ้านหลังนั้น ไม่มี ไม่มี ทำไงดีเนี่ย ตัดสินใจปีนเข้าไปช่วย ไปเปลี่ยนกางเกงยีนหนาๆ เผื่อโดนกัดก็ยังพอช่วยได้ พกโทรศัพท์ไปด้วย ปีนขึ้นไปบนรั้วหาทางจะลง ก็ยังลังเล เจ้าแม่หมาโกลเด้นเริ่มวิ่งออกไปซุกใต้เก้าอี้แล้ว คงกลัว แต่ใครจะเดาได้ว่าพอมันกลัวเต็มที่มันจะไม่กระโดดขย้ำฉัน แถมยังมีฝ่ายสนับสนุนเป็นฮัสกี้อีก 2 ตัวด้านหลังประตู (ใช่แล้ว... ฉันต้องไปยกประตูเหล็กบานนั้นนี่หว่า แล้วไอ้หมามันจะกัดมั้ยเนี่ย หรือว่าต้องใส่ถุงมือหนังเข้าไปด้วย โอ้ย คิด คิด คิดสิ)
วิ่งออกมาหน้าบ้านเผื่อจะมีใครอยู่แถวนั้นอย่างน้อยก็มาเป็นกำลังหนุนอยู่นอกรั้ว เกิดว่าหมากัดจะยังมีคนคอยตามคนอื่นมาช่วยได้ ไม่มีใครเลย T__T
ลองเอาอาหารหมาไปโปรยให้เจ้าโกลเด้นเพื่อผูกมิตรแบบเฉพาะหน้า มันก็ยังเห่า ยิ่งมาทางหน้าบ้านมันยิ่งเห่า
ขณะกำลังจะวิ่งกลับไปปีนรั้ว พี่ผู้ชายอีกคนที่อยู่บ้านตรงข้ามถัดออกไป 1-2 หลัง ออกมาสอบถามว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วพาเขาไปดูลูกหมา เขาเลยตัดสินใจปีนเข้าไปเอง เขาเองก็กลัวหมา แต่ก็ปีนลงไป ฉันก็ออกมาหน้าบ้านพยามยามจะล่อแม่หมาไว้ที่หน้าบ้านแต่มันก็ไม่ยอม สักพักก็มีน้องผู้หญิงอีกคนที่บ้านถัดออกไปหลายหลังเดินมาช่วยดู พอรู้ก็ยืนเป็นกำลังใจอยู่หน้าบ้าน
มองไปเห็นพี่ผู้ชายพยายามยกอยู่นาน เลยตัดสินใจลงไปช่วยอีกคน เจ้าแม่หมาวิ่งวนไปมาร้องขู่ฮื่อๆ ในคอเสียงค่อยๆ (หางยังกระดิก) ฉันก็พยายามบอกมันว่า "อย่ากัดนะ มาช่วยลูกแก" เจ้าฮัสกี้สองตัวก็ไม่ดุเลย เหมือนจะเข้ามาตะกุยมาเลียหน้าพี่ผู้ชายคนนั้น
พอมาดูรั้วไม่ขยับเลย มันแน่นมาก ถ้างั้นเจ้าลูกหมามันเข้าไปติดได้ไงเนี่ย พอสังเกตก็เห็นว่าไอ้ลูกหมาหัวมันติดอยู่ตรงปลายประตูที่ช่องใต้ประตูแคบมาก ส่วนตรงบริเวณบานพับดูจะช่องใหญ่กว่า สงสัยมันคงมุดหัวเข้าไปตรงนี้แหละแล้วดิ้นไปติดอยู่ตรงที่ช่องแคบลงๆ เลยต้องค่อยๆ ดันมันไปทางช่องใหญ่ สังเกตมันเริ่มน้ำลายฟูมปากแล้ว ดันไปเกือบสุดทางมันก็หลุดผลัวออกมา เย้
พี่ผู้ชายก็หันกลับไปมัดประตูเข้าที่ พอหันกลับมาเขาก็ถามว่าตัวไหนล่ะที่คอติดน่ะ ฉันก็หันไป มันกำลังวิ่งไปมาด้วยความดีใจที่รอดแล้ว
คราวนี้ปัญหาอยู่ตรงตอนออกจากบ้านเขา รั้วนี่สูงพ้นหัวฉันอีก ตอนลงมาฉันปีนบันไดจากอีกฝั่ง แล้วค่อยๆ เหยียบอ่างน้ำลงมาด้านล่าง ตอนกลับขึ้นมันไม่มีแรงแขนจะปีน พยายามจะปีนออกรั้วหน้าบ้านก็สูงพอกัน ก้าวข้ามไม่พ้น เลยไปหยิบเก้าอี้พลาสติกมาวางแล้วก็ค่อยๆ ยันตัวขึ้นรั้ว เย้... รอดแล้ว
พี่ผู้ชายเขาใช้วิธีปีนตรงรอยต่อรั้วไม้กับประตูรอดออกมาได้
ระหว่างชุลมุนนั้นมีรถของคนบ้านฝั่งตรงข้ามจอดอยู่ เขามาดูทาวเฮาส์ของเขา (ไม่ได้อยู่ที่นี่ แต่เอาไว้ให้เช่า) คนในบ้านก็ยืนหลบดูอยู่ในบ้านตลอดเวลา พอเรื่องสิ้นสุดเขาถึงออกมากลับขึ้นรถขับไป อื่มมม
เช้านี้พอเจอน้องเจ้าของบ้านเลยไปบอกเขานิดหนึ่ง ให้รับรู้ว่าเมื่อวานฉันปีนเข้าไปช่วยหมานะ ไม่ได้ไปขโมยของ กับขอเบอร์โทรมาเก็บไว้
นานๆ จะมีเรื่องตื่นเต้นซะที จบด้วยดีแล้วค้าบบบ