หนังสือเล่มนี้บอกเล่าถึงความลุ่มหลงในการวิ่งมาราธอนของมูราคามิ เขาเทียบเคียงการวิ่งกับการเป็นนักเขียนทั้งในเรื่องของความตั้งใจและกระบวนการทำงาน ที่ทำให้เรามองเห็นถึงความทุ่มเทให้กับสิ่งที่เขารักอย่างเต็มที่โดยไม่มีการผ่อนผันตัวเอง
เขาบอกว่าไม่ได้ต้องการเขียนอัตชีวประวัติของตนเอง แต่ก็เลี่ยงไม่ได้ที่เขาจำเป็นต้องเล่าเรื่องราวชีวิตบางส่วนคู่ขนานไปกับตัวหนังสือ
หากใครได้อ่านเรื่อง Norwegian Wood ผลงานของเขามาก่อนหน้านี้ก็คงจะมองเห็นว่าตัวละครหนุ่มในเรื่องนั้นแทบจะถอดแบบมาจากตัวจริงของเขาในหลายๆ เรื่อง ทั้งในเรื่องของการเป็นคนเก็บตัว การชอบฟังเพลง การชอบอ่าน The Great Gatsby แบบลุ่มหลงเอามากๆ
เมื่อได้อ่านหนังสือเล่มนี้ก็เหมือนกับเราเข้าไปนั่งอยู่ในหัวของมูราคามิ ฟังเขาคิด ฟังเขาวิเคราะห์สิ่งต่างๆ รอบตัว รับรู้ถึงความรักความชัง ความทุ่มเท และสารพัดอย่างที่ผ่านเข้ามาในห้วงคำนึง
เขาวิ่งมานานนับสิบปีและบอกว่ายังคงวิ่งต่อไปแม้จะเข้าสู่วัยชรา นั่นคงบอกได้ว่าเขาเป็นมนุษย์ที่มีความมุ่งมั่นอย่างแท้จริง
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น