หลังจากไม่ได้ออกกำลังกายมาหลายวัน วันนี้เลยแต่งเครื่องแบบทำสวนไปออกกำลังกายเพื่อประโยชน์ในคราวเดียวกัน
เครื่องแบบทำสวนของฉันก็คือกางเกงขายาวเก่าๆ เสื้อยืดแขนยาวบางๆ (ตัวเก่าเช่นกัน) ถุงเท้ารัดขากางเกง ถุงมือ หมวกปีกกว้าง เครื่องแบบนี้ทำหน้าที่ในการป้องกันขนบุ้งที่มีอยู่เยอะในสวนหน้าบ้านที่รกเรื้อของฉัน ที่สำคัญนอกจากเครื่องแบบก็คือ ต้องเตือนตัวเองไม่ให้เอามือไปเกาหรือลูบตามร่างกาย เพราะไม่งั้นก็จะเริ่มคัน และลามปามไปเยอะจนน่ากลัว
สวนหน้าบ้านจากวันที่ซื้อบ้านมา มันเรียบร้อย โล่ง จนรกขึ้นเรื่อยๆ พยายามตัดแต่งปรับปรุงให้โล่งขึ้นก็หลายครั้ง แต่ไม่นานก็เริ่มรกเรื้อจนไม่อยากเดิน แดดก็ส่องไม่ถึงพื้นดิน ไม้กระถางหลายต้นก็ตายลงเหลือทิ้งไว้แต่กระถางดินเปล่าๆ บางกระถางดินก็ถูกเซาะหายไปเกือบครึ่งกระถาง ทิ้งไว้แต่ต้นไม้ที่ไม่สดชื่นเท่าไรนัก ที่สำคัญเมื่อเกิดหนอนหรือบุ้งระบาด มันช่างจัดการได้ยากลำบากจริงๆ
วันนี้จึงจัดการคัดแยกกระถางที่ไร้ต้นไม้ ขุดเอาดินไปใส่ไว้ในกระถางที่ดินเหลือน้อย บางต้นก็เปลี่ยนใส่กระถางใหญ่พร้อมเติมดินให้กับมัน กระถางพลาสติกที่ว่างๆ ก็จัดซ้อนรวมกันเก็บไว้เป็นที่เป็นทาง ต้นหญ้าหรือวัชพืชก็จัดการถอนทิ้ง ไม้ที่ลงดินต้นไหนกิ่งก้านยาวเกินก็จัดการตัดแต่ง พื้นอิฐมอญที่เต็มไปด้วยเศษดินเศษหญ้าก็จัดการปัดกวาด ในระหว่างนี้ก็เก็บหอยทากไปพลางๆ เก็บใส่ถ้วยกาแฟพลาสติก รอเอาไปทิ้งที่พงหญ้าข้างทางตอนเย็น
เวลาผ่านไปถึง 3 ชั่วโมงอย่างไม่รู้ตัว ทำไปเก็บไป นั่งพักประเมินสิ่งที่จะทำเป็นพักๆ ไม่ค่อยเหนื่อยสักเท่าไร ผลที่ได้ก็คือทิ้งขยะพลาสติกบางอย่าง ต้นไม้บางต้นวางแผนที่จะยกให้คนอื่น เพราะชักรู้สึกว่าต้นไม้ที่บ้านเยอะเกินกว่าจะดูแลไหว จะเอาไปทิ้งก็สงสาร
ตอนนี้ได้ที่ว่างโล่งๆ สำหรับเดินไปมาโดยไม่ต้องระแวงบุ้งกันให้มากนัก ดูไม่รกสายตา นี่คืออีกหนึ่งขั้นตอนในการลดน้ำหนักให้บ้าน เพื่อการใช้ชีวิตให้ง่ายขึ้นของฉัน
ที่เห็นนี่ก็หายรกไปเยอะแล้วนะ