ชีวิตช่วงนี้มีเรื่องที่น่าจดจำหลายเรื่อง บางเรื่องแม้จะสาหัสจนไม่น่าจะเกิด แต่ก็ยังน่าจดจำอยู่ดี จึงได้บันทึกย้อนหลังเพื่อไว้นั่งนึกภาพย้อนหลังได้ไม่เลือนหาย
น้ำท่วมที่ได้ยินจากข่าวทีวีดูจะเป็นเรื่องไกลตัวมาก ตอนนั้นราวเดือนสิงหา-กันยา 54 เฝ้าติดตามดูข่าวมาตลอด เห็นความรุนแรงของภัยธรรมชาติทั้งน้ำท่วมและโคลนถล่ม ตั้งแต่จังหวัดทางเหนือเป็นต้นมา
ความถี่และความรุนแรงของข่าวค่อยๆ เพิ่มขึ้นตามลำดับ จากเชียงใหม่ ไล่ลงมานครสวรรค์ อ่างทอง ชัยนาท อยุธยา และจังหวัดอื่นๆ ที่จำไม่หมด
ฉันที่บ้านอยู่ลำลูกกาเริ่มมารู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนที่ชัดเจนของข่าวก็ต่อเมื่อน้ำเริ่มเข้ามาในเขตจังหวัดปทุมธานี ช่วงนี้ฉันได้เฝ้าติดตามข่าวทั้งในทีวีและเน็ต เช็คพื้นที่ที่ไม่รู้จักจากบน Google map จนรู้จัก เรียนรู้เส้นทางการเดินทางของน้ำ ได้รับรู้ว่าไม่มีอะไรต้านทานความรุนแรงของน้ำได้
ช่วงปลายกันยาต่อต้นตุลา ชีวิตช่วงนี้เป็นช่วงเฝ้าระวังภัยตลอดเวลา มีทั้งข่าวลือข่าวจริง เรียนรู้ที่จะวิเคราะห์ว่าข่าวไหนเชื่อได้ และควรเชื่อแค่ไหน ชีวิตทุกวันอยู่กับบ้านเพื่อเฝ้าระดับน้ำ น้ำในคลอง 3 เอ่อล้นขึ้นมาบนถนนอยู่เป็นเวลานาน แรกๆ ก็ไปขี่มอร์ไซค์เฝ้าดูสถานการณ์น้ำ จนตอนหลังก็เริ่มเฝ้าบ้านจนแทบไม่ออกไปไหนและจับตาดูการล่มสลายของนิคมอุตสาหกรรมทีละแห่งๆ จนครบ
เชื่ออยู่ 80% ว่าน้ำต้องท่วมบ้านแน่นอน ที่เหลือเป็นความหวังเล็กๆ ว่าจะรอด ดังนั้นเราจึงเริ่มเตรียมตัว ทั้งหาซื้ออาหารมาตุนไว้ในบ้าน ฉันนั่งมองปลากระป๋อง 3 แพ็คจนเบื่อก่อนที่จะเริ่มกินเสียอีก ช่วงนี้มีโอกาสก็จะกินอาหารสดไปก่อน อาหารกระป๋องหรืออาหารแห้งขอเก็บไว้ในช่วงน้ำท่วม
เราเรียนรู้วิธีการป้องกันบ้านและเครื่องเรือนจากน้ำ โดยซื้อพลาสติกใสมาห่อตู้ไม้ ชั้นไม้ เครื่องซักผ้า ตู้เย็น เพื่อกันน้ำ เตรียมซิลิโคนไว้กันน้ำเข้าประตูบ้าน หาซื้อเรือยางเป่าลมเตรียมไว้เผื่อจะได้มีพาหนะเดินทางไปไหนมาไหน และเอารถใหม่ไปจอดไว้ที่สูง หาอยู่หลายที่จนได้อาคารจอดรถ 7 ชั้นของที่ทำงานแฟนละแวกหลักสี่ ได้จอดที่ชั้น 4 อย่างทุลักทุเลเพราะคนไปจอดกันจนเกือบเต็ม
ช่วงนี้ซักผ้าทุกวัน เผื่อว่าน้ำท่วมจะซักไม่ได้ รวมถึงกรอกน้ำดื่มใส่ขวดทุกวัน
เราตั้งใจไว้ว่าจะอยู่บ้านจนตัดน้ำไฟ เพราะห่วงแมว การอพยพย้ายแมวถือเป็นเรื่องที่ห่วงที่สุดเนื่องจากความขี้ตื่นของพวกมัน ถึงตอนนี้ก็เฝ้าระวังภัยกันวันต่อวัน น้ำค่อยๆ ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ สู่คลองหลวงและธัญญะ
เราเฝ้าติดตามข่าวการแตกของคันดินเลียบคลองรังสิต ไปพร้อมๆ กับติดตามข่าวการสร้างเขื่อนกั้นที่ถนนเลียบคลองหกวา ดังนั้นลำลูกกาก็จะเป็นจุดสุดท้ายที่น้ำท่วมก่อนที่มันจะเข้าสู่กรุงเทพฯ ซึ่งเราเชื่อว่ามันต้องทะลายคันกั้นน้ำทางด้านเหนือเข้ามาได้แน่ เมื่อพิจารณาจากการล้มเหลวที่ผ่านมา แต่หากว่าคันกั้นน้ำคลองหกว่าไม่ล่ม บ้านเราก็อาจจะท่วมสูงจนเกินจะรักษาไว้ได้
กระนั้น ในช่วงสุดท้ายก่อนน้ำจะบุกมาจริง ฉันมองออกไปนอกบ้านพร้อมรู้สึกว่าเหมือนอยู่อีกโลกหนึ่ง ก็หน้าบ้านน้ำยังแห้ง ชีวิตก็ยังเป็นปกติ ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
