ถ้าไม่มีความจำเป็นบังคับ ฉันคงไม่ได้ออกกำลังกาย คงผลัดผ่อนไปเรื่อยๆ แต่ ณ วันนี้เพื่อแก้อาการปวดเข่าข้างซ้าย ฉันจำเป็นต้องออกเดินวนภายในหมู่บ้านเป็นระยะทาง 1 กิโลเมตร และพยายามเดินให้ได้ทุกวัน
เข่าฉันจู่ๆ ก็เริ่มปวดขึ้นมาในวันหนึ่งตอนที่ฉันนั่งพับเข่าข้างซ้ายข้างเดียวกับพื้นแล้วนั่งคุดคู้อ่านปรู๊ฟหนังสือเล่มสองของฉัน ช่วงระยะเวลาไม่น่าจะเกินครึ่งชั่วโมง เมื่อลุกขึ้นก็ปวดแปลบ และปวดเรื่อยมาทุกครั้งที่ฉันนั่งขัดสมาธิ อาการปวดยืดเยื้อมาเป็นเดือน
เคยซื้อผ้ายืดรัดเข่ามาใช้ นอกจากไม่หายแล้วยังดูจะปวดหนักขึ้นกว่าเดิม บางครั้งอาการก็แย่ถึงขนาดต้องเดินกระเพลก ยิ่งถ้านั่งนานๆ แล้วลุกเดิน มันช่างปวดจี๊ดเลยทีเดียว ฉันไม่อยากไปหาหมอ ด้วยไม่ค่อยศรัทธากับการรักษาสักเท่าไรนัก ไม่เคยมีโรคไหนหายขาดจากฉันด้วยการรักษาแผนปัจจุบันสักที
ด้วยเหตุที่ปวดเข่าฉันยิ่งไม่ค่อยได้เคลื่อนไหวหากไม่จำเป็น แต่วันนั้นฉันจำเป็นต้องออกไปเดินเรื่องงาน มันก็ลำบากอยู่เหมือนกัน เดินสักพักก็เริ่มล้า ปวดทั้งเข่าล้าทั้งร่างกาย เพราะเหมือนฉันต้องใช้พลังงานมากมายไปกับการลากขา
ฉันเดินแบบนี้ราว 2-3 วัน (ไม่ต่อเนื่องกันแต่ภายในสัปดาห์เดียวกัน) แทนที่เข่าจะปวดมากขึ้นในวันรุ่งขึ้น เข่ากลับดีขึ้น ดังนั้นฉันจึงต้องออกเดินในหมู่บ้านเพื่อว่าจะได้หายปวดเข่า
การออกเดินในหมู่บ้านเป็นสิ่งที่ฉันคิดไว้มานานแล้ว แต่ก็ไม่เคยได้ลงมือทำเสียที เหตุผลหนึ่งคือฉันไม่กล้าไปเดิน กลัวสายตาคน กลัวหมาไล่ฟัด ฉันจึงใส่หน้าหนาๆ ลงไปและหาขนมหมาคิดตัวไปเผื่อจำเป็น
เอาเข้าจริงๆ มันก็ไม่ได้น่ากลัวสักเท่าไร คนก็ไม่ค่อยจะสนใจฉันกันนัก แทบไม่ค่อยเจอผู้คนนัก หมาก็เจอนิดหน่อย มีสามตัวที่เป็นมิตรดี นอกนั้นก็มีเห่าและวิ่งหนี
ช่วงแรกยังไม่หักโหมนัก ฉันเลือกจะเดินรอบเดียวไปยังสวนสาธารณะในหมู่บ้านแล้วกลับ ซึ่งรวมระยะทางประมาณ 1 กิโลเมตร
งานนี้มีตัวช่วยในการวัดระยะทาง คือแอพ Endomondo บน Android ไม่ได้เอามาเป็นตัวช่วยอะไรมากมายหรอก แค่อยากรู้ว่าระยะทางการเดินของฉันแค่ไหน และตอนนี้ใช้ฉันมันเก็บข้อมูลการเดินรายวันไว้ด้วย
เคยลองติดตั้งไว้ 2-3 โปรแกรม แต่ตัวนี้ดีสุดตรงที่ไม่ต้องต่อเน็ตเพื่อล็อคอินก่อนใช้ แค่เปิด GPS ก็ออกเดินได้เลย
เข่าฉันจู่ๆ ก็เริ่มปวดขึ้นมาในวันหนึ่งตอนที่ฉันนั่งพับเข่าข้างซ้ายข้างเดียวกับพื้นแล้วนั่งคุดคู้อ่านปรู๊ฟหนังสือเล่มสองของฉัน ช่วงระยะเวลาไม่น่าจะเกินครึ่งชั่วโมง เมื่อลุกขึ้นก็ปวดแปลบ และปวดเรื่อยมาทุกครั้งที่ฉันนั่งขัดสมาธิ อาการปวดยืดเยื้อมาเป็นเดือน
เคยซื้อผ้ายืดรัดเข่ามาใช้ นอกจากไม่หายแล้วยังดูจะปวดหนักขึ้นกว่าเดิม บางครั้งอาการก็แย่ถึงขนาดต้องเดินกระเพลก ยิ่งถ้านั่งนานๆ แล้วลุกเดิน มันช่างปวดจี๊ดเลยทีเดียว ฉันไม่อยากไปหาหมอ ด้วยไม่ค่อยศรัทธากับการรักษาสักเท่าไรนัก ไม่เคยมีโรคไหนหายขาดจากฉันด้วยการรักษาแผนปัจจุบันสักที
ด้วยเหตุที่ปวดเข่าฉันยิ่งไม่ค่อยได้เคลื่อนไหวหากไม่จำเป็น แต่วันนั้นฉันจำเป็นต้องออกไปเดินเรื่องงาน มันก็ลำบากอยู่เหมือนกัน เดินสักพักก็เริ่มล้า ปวดทั้งเข่าล้าทั้งร่างกาย เพราะเหมือนฉันต้องใช้พลังงานมากมายไปกับการลากขา
ฉันเดินแบบนี้ราว 2-3 วัน (ไม่ต่อเนื่องกันแต่ภายในสัปดาห์เดียวกัน) แทนที่เข่าจะปวดมากขึ้นในวันรุ่งขึ้น เข่ากลับดีขึ้น ดังนั้นฉันจึงต้องออกเดินในหมู่บ้านเพื่อว่าจะได้หายปวดเข่า
การออกเดินในหมู่บ้านเป็นสิ่งที่ฉันคิดไว้มานานแล้ว แต่ก็ไม่เคยได้ลงมือทำเสียที เหตุผลหนึ่งคือฉันไม่กล้าไปเดิน กลัวสายตาคน กลัวหมาไล่ฟัด ฉันจึงใส่หน้าหนาๆ ลงไปและหาขนมหมาคิดตัวไปเผื่อจำเป็น
เอาเข้าจริงๆ มันก็ไม่ได้น่ากลัวสักเท่าไร คนก็ไม่ค่อยจะสนใจฉันกันนัก แทบไม่ค่อยเจอผู้คนนัก หมาก็เจอนิดหน่อย มีสามตัวที่เป็นมิตรดี นอกนั้นก็มีเห่าและวิ่งหนี
ช่วงแรกยังไม่หักโหมนัก ฉันเลือกจะเดินรอบเดียวไปยังสวนสาธารณะในหมู่บ้านแล้วกลับ ซึ่งรวมระยะทางประมาณ 1 กิโลเมตร
งานนี้มีตัวช่วยในการวัดระยะทาง คือแอพ Endomondo บน Android ไม่ได้เอามาเป็นตัวช่วยอะไรมากมายหรอก แค่อยากรู้ว่าระยะทางการเดินของฉันแค่ไหน และตอนนี้ใช้ฉันมันเก็บข้อมูลการเดินรายวันไว้ด้วย
เคยลองติดตั้งไว้ 2-3 โปรแกรม แต่ตัวนี้ดีสุดตรงที่ไม่ต้องต่อเน็ตเพื่อล็อคอินก่อนใช้ แค่เปิด GPS ก็ออกเดินได้เลย
ภาพบนหน้าจอมือถือ
ภาพบนหน้าจอคอมพิวเตอร์
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น