หัวใจแทบสลายเพราะ Red Dog

คิดผิดเอามากๆ ที่ดูเรื่อง Red Dog เอาในวันที่หดหู่ เพราะมันทำให้จิตใจฉันแทบสลาย แม้ว่าเนื้อเรื่องจะดำเนินไปอย่างเบาๆ ในแนวเหนือจริงเล็กๆ เนื่องจากเรื่องของเจ้าหมาเรดด๊อกนั้นส่วนหนึ่งเป็นเหมือนตำนาน เป็นเรื่องเล่า ดังนั้นจึงมีเรื่องที่เป็นเหมือน "เขาเล่าว่า" ที่หาหลักฐานมาอ้างอิงไม่ได้ เหมาะเจาะกับการแทรกเรื่องโม้ๆ เข้าไปในชีวิตของเจ้าเรดได้

Red dog เป็นหมาที่มีอยู่จริง และเป็นเหมือนตำนานของออสเตรเลีย เรื่องราวของเรดปรากฏอยู่ในช่วงทศวรรษที่ 1970 ในเมืองพิบาล่า ทางตะวันตกของออสเตรเลีย ในตำนานว่าไว้ว่ามันเป็นหมาเดินทางที่มีคนพบเห็นทั่วแถบตะวันตกของออสเตรเลีย มันเคยมีเจ้านาย 2 คน และเมื่อเจ้านายคนที่สองเสียชีวิต มันก็ออกเดินทางไปทั่วจนเกิดเป็นตำนานของเรดด๊อก

ปัจจุบันก็ยังคงมีรูปปั้นของเจ้าเรดให้เห็นอยู่ สาเหตุที่มันชื่อเรดด๊อกก็เพราะว่าขนของมันเป็นสีแดงจากฝุ่นในพื้นที่แถบนั้น

มีนักเขียนหลายคนนำเรื่องราวของมันไปร้อยเรียงเป็นเรื่องราวในหนังสือ โดยฉบับของ Louis de Bernières เป็นฉบับที่นำเอามาทำเป็นหนังเรื่องนี้

เรื่องเล่าว่าเจ้าเรดมาอยู่ในกลุ่มของคนงานเหมืองที่อพยพมาจากต่างที่ต่างถิ่น  มันจะรับฟังคำพร่ำรำพันของคนงานเหล่านี้เพื่อแลกกับอาหาร (ในหนังดูเหมือนประเภทหลอกแดกน่ะเอง) แต่มันก็ไม่ยอมรับใครให้มาเป็นนายของมันสักคน ยกเว้น จอห์นนี่ บอย

เขาเป็นชาวอเมริกันที่มาเป็นคนขับรถบัสโดยสาร เป็นคนแรกที่ปฏิเสธเจ้าเรด และเจ้าเรดก็พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ชนะใจเขา และได้เขาเป็นเจ้านายในที่สุด นั่นคือคนๆ เดียวที่มันยอมให้ และเป็นคนที่มันรักและซื่อสัตย์จนวันตาย

ต่อจากนี้เป็นสปอยล์นะคะ






















ตอนที่เวลาของหนังยังไม่ถึง 60 นาที หนังก็ทำให้จอห์นนี่ บอยเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ แล้วเจ้าเรดก็นั่งคอยเจ้านายกับที่ที่เขาสั่งให้มันนั่งคอยอยู่นาน 2-3 สัปดาห์ แล้วออกตามหาเขาไปทั่วอีกหลายปี ช่วงนี้เองที่ฉันร้องไห้แทบขาดใจ ด้วยมันโดนจังๆ กับประสบการณ์การตายของแมวที่บ้าน เมื่อตัวหนึ่งตาย อีกตัวหนึ่งก็ออกตามหา

ตัวหนังไม่ได้เศร้ามากมายขนาดนั้น ช่วงหลังๆ ก็ไม่ได้เคร่งเครียดอะไร เนื้อหาออกจะเบาๆ ตามแนวของตำนานเสียด้วยซ้ำ แต่ฉันก็หยุดร้องไห้ไม่ได้อีกเลยนับจากนั้น