Larry Crowne ไม่มีใครแก่เกินเรียน

เนื้อหาหลักของเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับประสบการณ์ส่วนตัวอย่างจัง ไม่หรอกฉันไม่ได้เริ่มเข้าเรียนมหาลัยตอนแก่ (ให้เรียนคงเอาตัวไม่รอด ขี้เกียจปานนั้น) หากแต่เป็นสามีฉันเองตะหากล่ะ เขาเข้ามหาลัยอายุก็ใกล้เคียงกับแลรี่ในเรื่อง เข้าไปเป็นผู้อาวุโสของห้อง มีเด็กๆ ชอบกันหลายคน แถมได้คะแนนในหลายวิชาแซงหน้าเด็กๆ ไปอีกด้วย

แลรี่ (ทอม แฮงค์) ในเรื่องนี้ตกงานในช่วงวัยกลางคน ด้วยข้ออ้างว่าเขาเรียนไม่จบปริญญา ทั้งที่เขาได้ตำแหน่งพนักงานดีเด่นมา 9 ครั้ง นี่คือเหตุผลให้เขาเริ่มต้นลงเรียนในมหาลัยและเริ่มหันมาใช้สกู๊ตเตอร์เนื่องจากมันประหยัดน้ำมันมากกว่า ด้วยองค์ประกอบทั้งสองอย่าง ดึงดูดเขาให้พบกับทาเลีย สาวน้อยในแก๊งค์สกู๊ตเตอร์ ที่มาทำหน้าที่เปลี่ยนสภาพให้เขา จากตาลุงเชยๆ เป็นชายหนุ่มมาดเท่

เขาได้พบกับอาจารย์สอนการพูด คือเมอร์ซี่ ไทโน่ (น่าจะอ่านถูกนะ ฮ่า ในเรื่องเจ้าตัวก็ต้องอ่านชื่อให้นักเรียนฟังเพราะตัวสะกดพาลให้เข้าใจผิดตลอด) นำแสดงโดยจูเลีย โรเบิร์ต ที่ก็เกิดวิกฤติในชีวิตส่วนตัวด้วยเช่นกัน

แม้จะเบื่อการสอน แต่ดูเหมือนนักเรียนในชั้นเรียนของเธอจะตั้งใจเรียนกันดี และตลกอีกด้วย โดยเฉพาะเจ้าหนุ่มที่ชอบพูดโพล่งอะไรออกมาแบบไม่ค่อยคิด (จำชื่อไม่ได้แล้ว)

และอย่างที่น่าจะเดาออก แลรี่ก็เกิดปิ๊งกับเมอร์ซี่ ซึ่งฉันก็ออกจะตะหงิดๆ อยู่ตรงที่ว่าไม่เห็นมีช่วงไหนเลยที่ทำให้สองคนนี้น่าจะเริ่มชอบกันได้ แต่ก็เอาน่ะ หนังเขากำหนดมางี้นิ ไม่ได้ทำให้เรื่องโดยรวมเสียหายไปนัก

ตัวละครหลายตัวก็ตลก เช่น อาจารย์วิชาเศรษฐศาสตร์ก็ตลกฝืดได้ตลกดี อธิการบดีที่ใส่ใจกับการจูงใจนักเรียนให้เข้าเรียนวิชาที่ไม่ค่อยมีคนสนใจ เพื่อนร่วมห้องหลายคนของแลรี่ที่มีความเพี้ยนแตกต่างกันไป

สรุปว่าตอนต้นเรื่องฮากันตลอด ตอนท้ายก็เริ่มฮาน้อยลง แต่ก็ยังคงความสนุกไว้ได้เหมือนเดิมจนจบ เรื่องนี้ชอบมากก็คือสาวน้อยทาเลียที่นำแสดงโดย Gugu Mbatha-Raw (ขอไม่แปลล่ะ ดูท่าจะอ่านนามสกุลไม่ออก) ทำให้เรื่องนี้มีสีสันเยอะเลย