ความรู้สึกที่ได้อ่านช่วงแรกๆ ของหนังสือเล่มนี้คือ "สนุก น่าติดตาม"
เมื่อจบเล่ม ความรู้สึกกลับเป็น "เฮ้อ... จบซะทีเว้ย" (และช่วงกลาง-ท้าย เรื่องก่อนจบคือ "เมื่อไรจะจบเนี่ย เบื่อแล้วนะ")
ไม่รู้เป็นเพราะความหนาของหนังสือที่ทำให้ทั้งเมื่อยมือและทั้งยืดเยื้อ ระบบการอ่านหนังสือช่วงหลังๆ ของฉัน จะไม่รองรับหนังสือหนาๆ ที่ต้องใช้เวลาอ่านนานๆ ยิ่งถ้าเนื้อเรื่องยืดเยื้อ ยิ่งเบื่อหนัก แต่ด้วยความอยากรู้จุดจบ ทำให้ต้องอ่านจนจบแบบทุกข์ทรมานใจยิ่งนัก
ฉันอ่านหนังสือของสตีเวน คิงมานานมากแล้ว แต่ก็ไม่ใช่แฟนประจำถึงขั้นต้องติดตามทุกเล่ม เรื่องที่ทั้งหลอนทั้งลุ้นเท่าที่เคยอ่านมาก็คือ Misery เนื้อเรื่องสยองมากๆ ขอบอก เรื่องที่ชอบอีกเรื่องตอนเป็นวัยรุ่นก็คือ It เรื่องนี้เริ่มจากดูมินิซีรี่ย์ จนต้องไปหาหนังสือมาอ่านอย่างสนุกติดตาม
แต่ในช่วงหนึ่งของชีวิตการอ่าน ฉันกลับไม่ชอบหนังสือของคิง นั่นเพราะเขาหมกมุ่นกับปีศาจอะไรสักอย่าง เนื้อเรื่องจะออกแนวเหนือธรรมชาติ ที่ต้องอาศัยมิตรภาพในการสู้รบเพื่อกอบกู้โลก ฉันเลยเลิกอ่าน
สำหรับ Mr Mercedes ฉันได้ยินคำกล่าวขวัญถึงมาสักระยะแล้ว ฉันซื้อมาอ่านเพราะเป็นเรื่องของฆาตกรโรคจิตที่ไม่เกี่ยวกับปีศาจดึกดำบรรพ์ (เพิ่งจำได้ว่าก่อนหน้านี้เคยอ่านอีกเรื่อง Joy Land กำลังฟื้นความทรงจำ เป็นเรื่องการฆาตกรรม แต่ก็เกี่ยวกับเรื่องเหนือธรรมชาติเช่นเดิม)
อย่างที่บอกไปคือช่วงแรกฉันชอบหนังสือเล่มนี้ ชอบตรงการสร้างตัวละครให้มีชีวิต มีเบื้องหลัง มีเบื้องหน้า มีความคิด
หนังสือหลายเล่มที่ไม่อยากจะเน้นว่าเป็นของไทย ส่วนใหญ่มักเน้นที่เหตุการณ์ เรื่องราวที่เกิดขึ้น เช่นว่าคนๆ นี้ทำอะไร ยังไง ไปไหน เกิดอะไรขึ้นบ้าง --แต่ในส่วนของตัวละครกลับเบาหวิว ไม่มีการบรรยายฉาก ไม่มีปูพื้นเรื่องราวใดๆ ทั้งสิ้น ฉันค้นพบลักษณะของนวนิยายที่มีตัวละครและการเดินเรื่องประมาณนี้จากประเทศเกาหลีและจีน แต่ทั้งนี้ฉันขอไม่เหมารวมว่าทุกเล่มของหนังสือไทย จึน และเกาหลีจะเป็นนวนิยายในลักษณะนี้ เพราะอ่านมาน้อยมาก (ที่อ่านน้อยเพราะเจอแบบนี้สัก 4-5 เล่มก็เลิกพยายามหามาอ่านแล้ว)
กลับมาที่เรื่องมิสเตอร์เมอร์เซเดส เหตุผลที่ฉันไม่ชอบเรื่องนี้ในช่วงกลาง-ท้ายก็เพราะ มีฉากบรรยายความรักที่เกือบจะคล้ายกับนิยายโรมานซ์ (ซึ่งฉันไม่ชอบ) การตัดฉากสลับไปมาบวกกับเหตุบังเอิญที่ขัดจังหวะอะไรหลายๆ อย่างเกิดขึ้นจนชักหงุดหงิด และการตัดสลับฉากและการยื้ออารมณ์ของคนอ่านให้ลุ้นตาม สำหรับฉันมันกลับให้ความรู้สึกเหมือนกับดูหนังแอคชันของฮอลีวู๊ด (ซึ่งฉันไม่ชอบให้มันมาอยู่ในนวนิยาย)
ดังนั้นฉันจึงเบื่อ และเริ่มตะลุยอ่านเพื่อให้รู้จุดจบของเรื่องซะที
ประเด็นหนึ่งที่ฉันชอบในเรื่องนี้ก็คือเรื่องของ "อคติ" ที่เรามักมีกับการมองภาพภายนอกของคน
โอลิเวียร์ ทรีลอว์นีย์ เป็นคนที่มีปัญหาทางจิตที่พยายามจะใช้ชีวิตในโลกของคนปกติ ภาพภายนอกที่แลดูไม่เป็นมิตรของเธอทำให้คนรอบข้างหงุดหงิดและเกลียดชังอยู่ลึกๆ เมื่อตำรวจสอบสวนเรื่องของรถเมอร์เซเดสที่ถูกขโมยไปทำการสังหารหมู่ เขาจึงไม่เชื่อคำพูดของเธอและไม่ได้พยายามจะทำความเข้าใจตัวเธอเลยแม้แต่น้อย
--จนกระทั่งเธอฆ่าตัวตาย
มิสซิสเมลเบิร์น เพื่อนบ้านของนายตำรวจเกษียณ ฮอดเจส ก็อีกคนที่ถูกมองข้ามคำบอกเล่าไปด้วยอคติ เนื่องด้วยเธอมีลักษณะเหมือนคนที่ช่างนินทา ขี้ระแวง และชงกาแฟไม่อร่อย ซึ่งถ้าเพียงแต่เขาจะรับฟัง
ในทางตรงข้าม เบรดี้ ฮาร์ทฟิลด์ ตัวฆาตกรสังหารหมู่ เขาก็เป็นโรคจิตเช่นกัน แต่เขามีความสามารถในการซ่อนตัวอยู่ภายใต้หน้ากากของคนธรรมดาได้สำเร็จ ดังนั้นคนจึงไม่เกลียดเขา และด้วยความที่เขาเป็นคนสีเทาๆ จึงไม่มีใครชอบหรือจดจำเขาได้ด้วยเช่นกัน
อันที่จริงคนเราล้วนแต่เป็นโรคจิตกันทั้งนั้น จิตมากจิตน้อย จิตที่สังคมยอมรับและไม่ยอมรับ จิตที่เปิดเผยหรือจิตที่หลบซ่อน
บางครั้งเราอาจตัดสินคนด้วยกันเองเร็วเกินไปจากการรับรู้เพียงผิวเผิน แล้วก่อสร้างอคติขึ้นมาใช้กับคนผู้นั้น
ดูท่าฉันคงต้องเตือนตัวเองด้วย ...อย่างมากเลยล่ะ
อื่นๆ อีก...
ปกของภาษาอังกฤษ จะเน้นรูปของร่ม อันเป็นชื่อเว็บไซต์ที่อดีตนายตำรวจฮอดเจสใช้ติดต่อกับฆาตกร และ--
...ว้าว มีเว็บไซต์นี้จริงๆ ด้วยล่ะ http://underdebbiesblueumbrella.com/
สตีเวน คิง นักเขียนชื่อดังตอนนี้ก็อายุมากแล้ว ตอนแรกเห็นบนปกของหนังสือเขียนชื่อว่า สตีเวน ก็ให้เกิดรู้สึกว่าต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ ,กับการถอดเสียงของชื่อนักเขียน มันควรจะเป็นสตีเฟน ไม่ใช่หรือ เกือบจะออกมาโวยในบล็อคนี้แล้วสิ แต่เมื่อได้ไปค้นหาจากเว็บก็พบว่า Stephen ออกเสียงว่า สตีเวน จริงๆ ไม่ใช่สตีเฟน อย่างที่เคยเข้าใจมานาน มองกราดผ่านๆ ที่เว็บหนึ่ง เขาบอกว่าเป็นหลักการออกเสียงอย่างหนึ่งในภาษาของเขา แต่ก็นะ ไม่ได้อ่านละเอียด เรื่องวิชาการอ่านแล้วปวดหัวเล็กๆ (555)
ถ้าสนใจการอ่านออกเสียงชื่อของเขาก็เข้าลิงค์นี้ได้นะคะ
Mr Mercedes เป็นเรื่องหนึ่งในนวนิยายชุดนักสืบ Bill Hodges ที่มีทั้งหมด 3 เล่ม (ฉันขอพอแค่เล่มเดียวละกัน กลัวจะต้องลุ้นเหมือนอยู่ในหนังฮอลีวู๊ดอีก) แต่ถ้าชอบแบบนั้นก็ขอแนะนำให้อ่านเรื่องนี้และติดตามเรื่องอื่นในซีรีส์นี้ด้วยเลย
และตามแผนที่ปรากฎในเว็บ imdb.com หนังสือเล่มนี้จะถูกสร้างเป็นซีรีส์ในปี 2018 นำแสดงโดย Brendan Gleeson และ Harry Treadaway เป็นบิล ฮอดเจส และ เบรดี้ ฮาร์ทฟิลด์ ตามลำดับ
ในตอนแรกคนที่จะมารับบทเบรดี้ก็คือ Anton Yelchin แต่เขาเกิดอุบัติเหตุเสียชีวิตไปในเดือนมิย. 2016 นี่เอง ด้วยวัย 27 ปี RIP
ดังนั้นฉันจึงเบื่อ และเริ่มตะลุยอ่านเพื่อให้รู้จุดจบของเรื่องซะที
ประเด็นหนึ่งที่ฉันชอบในเรื่องนี้ก็คือเรื่องของ "อคติ" ที่เรามักมีกับการมองภาพภายนอกของคน
โอลิเวียร์ ทรีลอว์นีย์ เป็นคนที่มีปัญหาทางจิตที่พยายามจะใช้ชีวิตในโลกของคนปกติ ภาพภายนอกที่แลดูไม่เป็นมิตรของเธอทำให้คนรอบข้างหงุดหงิดและเกลียดชังอยู่ลึกๆ เมื่อตำรวจสอบสวนเรื่องของรถเมอร์เซเดสที่ถูกขโมยไปทำการสังหารหมู่ เขาจึงไม่เชื่อคำพูดของเธอและไม่ได้พยายามจะทำความเข้าใจตัวเธอเลยแม้แต่น้อย
--จนกระทั่งเธอฆ่าตัวตาย
มิสซิสเมลเบิร์น เพื่อนบ้านของนายตำรวจเกษียณ ฮอดเจส ก็อีกคนที่ถูกมองข้ามคำบอกเล่าไปด้วยอคติ เนื่องด้วยเธอมีลักษณะเหมือนคนที่ช่างนินทา ขี้ระแวง และชงกาแฟไม่อร่อย ซึ่งถ้าเพียงแต่เขาจะรับฟัง
ในทางตรงข้าม เบรดี้ ฮาร์ทฟิลด์ ตัวฆาตกรสังหารหมู่ เขาก็เป็นโรคจิตเช่นกัน แต่เขามีความสามารถในการซ่อนตัวอยู่ภายใต้หน้ากากของคนธรรมดาได้สำเร็จ ดังนั้นคนจึงไม่เกลียดเขา และด้วยความที่เขาเป็นคนสีเทาๆ จึงไม่มีใครชอบหรือจดจำเขาได้ด้วยเช่นกัน
อันที่จริงคนเราล้วนแต่เป็นโรคจิตกันทั้งนั้น จิตมากจิตน้อย จิตที่สังคมยอมรับและไม่ยอมรับ จิตที่เปิดเผยหรือจิตที่หลบซ่อน
บางครั้งเราอาจตัดสินคนด้วยกันเองเร็วเกินไปจากการรับรู้เพียงผิวเผิน แล้วก่อสร้างอคติขึ้นมาใช้กับคนผู้นั้น
ดูท่าฉันคงต้องเตือนตัวเองด้วย ...อย่างมากเลยล่ะ
อื่นๆ อีก...
ปกของภาษาอังกฤษ จะเน้นรูปของร่ม อันเป็นชื่อเว็บไซต์ที่อดีตนายตำรวจฮอดเจสใช้ติดต่อกับฆาตกร และ--
...ว้าว มีเว็บไซต์นี้จริงๆ ด้วยล่ะ http://underdebbiesblueumbrella.com/
สตีเวน คิง นักเขียนชื่อดังตอนนี้ก็อายุมากแล้ว ตอนแรกเห็นบนปกของหนังสือเขียนชื่อว่า สตีเวน ก็ให้เกิดรู้สึกว่าต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ ,กับการถอดเสียงของชื่อนักเขียน มันควรจะเป็นสตีเฟน ไม่ใช่หรือ เกือบจะออกมาโวยในบล็อคนี้แล้วสิ แต่เมื่อได้ไปค้นหาจากเว็บก็พบว่า Stephen ออกเสียงว่า สตีเวน จริงๆ ไม่ใช่สตีเฟน อย่างที่เคยเข้าใจมานาน มองกราดผ่านๆ ที่เว็บหนึ่ง เขาบอกว่าเป็นหลักการออกเสียงอย่างหนึ่งในภาษาของเขา แต่ก็นะ ไม่ได้อ่านละเอียด เรื่องวิชาการอ่านแล้วปวดหัวเล็กๆ (555)
ถ้าสนใจการอ่านออกเสียงชื่อของเขาก็เข้าลิงค์นี้ได้นะคะ
Mr Mercedes เป็นเรื่องหนึ่งในนวนิยายชุดนักสืบ Bill Hodges ที่มีทั้งหมด 3 เล่ม (ฉันขอพอแค่เล่มเดียวละกัน กลัวจะต้องลุ้นเหมือนอยู่ในหนังฮอลีวู๊ดอีก) แต่ถ้าชอบแบบนั้นก็ขอแนะนำให้อ่านเรื่องนี้และติดตามเรื่องอื่นในซีรีส์นี้ด้วยเลย
ในตอนแรกคนที่จะมารับบทเบรดี้ก็คือ Anton Yelchin แต่เขาเกิดอุบัติเหตุเสียชีวิตไปในเดือนมิย. 2016 นี่เอง ด้วยวัย 27 ปี RIP
(Anton Yelchin)
ปิดท้ายด้วย mercedez sl500 เนื่องจากความรู้เรื่องรถยนต์มีจำกัด และหาจาก google ได้แค่นี้แหละ ใช่คันนี้มั้ยเนี่ย !!!!
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น