ด้วยความลับและเคารพ -- มินะโตะ คะนะเอะ

ถ้าเทียบกับเล่มอื่นของมินะโตะ คะนะเอะ ด้วยความลับและเคารพ ถือว่าเบาบางอยู่ แฝงการมองโลกในแง่ดี ที่ทุกอย่างย่อมคลี่คลายไปในทางที่ดี

ในเล่มนี้เล่าเรื่องในลักษณะของการเขียนจดหมาย แต่ละฉบับที่ผ่านไปจะเปิดเผยเรื่องที่ซุกซ่อนไว้ใต้ความปกติสุขของชีวิต ในเล่มเหมือนแยกเป็นนวนิยายขนาดสั้น 3 เรื่อง ที่เกี่ยวข้องกันผ่านตัวละคร 1 ตัวในแต่ละเรื่อง ส่วนเนื้อหาหลักไม่ได้เกี่ยวข้องกันเลย

ในโปรยปกหลังก็ไม่ค่อยจะตรงสักเท่าไรนะ ตรงที่ “...ตีแผ่ความจริงในอดีตสุดช็อก” จริงๆ เรื่องในอดีตไม่ได้ลึกลับซับซ้อนหรือน่าตกใจอะไรขนาดนั้น มันเป็นแค่การเปิดเผยแง่มุมของแต่ละคนที่อีกฝ่ายไม่เคยรู้ว่ามี มันก็เหมือนชีวิตแหละที่ตัวเรามองตัวเองเป็นศูนย์กลางจักรวาล คิดเองเออเอง แค่มองดูจากภายนอกแล้วคิดว่าคนนั้นเป็นอย่างนี้คนนี้เป็นอย่างนั้น 

เราไม่รู้ว่าคนอื่นมีปัญหาอะไร คิดอย่างไร ชอบสิ่งไหน ไม่ชอบสิ่งไหน เรามักจะคิดไปเองโดยไม่เคยถาม อีกฝ่ายก็ไม่เคยบอก 

หนังสือของ มินะโตะ คะนะเอะ จะไม่ได้เน้นในเรื่องการสืบสวนหาฆาตกรที่เข้มข้น แต่เป็นการสะกิดให้เราหัดมองคนอื่นจากมุมของคนๆ นั้นบ้าง ไม่ใช่มองด้วยสายตาของตัวเอง ถ้าเราหัดเข้าใจคนอื่นมากขึ้น ปัญหาในโลกปัจจุบันก็น่าจะเบาบางลงบ้าง 

ณ ตอนนี้การสาดสีใส่กันในโซเชียลออนไลน์ทำให้ฉันเหนื่อยใจมาก ต่างก็ต่อว่าอีกฝ่ายว่าผิดว่าโง่ ตัวฉันสิถูก เถียงกันไปไม่จบสิ้นเพราะตั้งมั่นอยู่ในจุดของตัวเอง แม้เมื่อออกตัวว่าเลิกเถียง ก็ยังมองว่าตัวเองถูกอยู่ดีนั่นแหละ 

เมื่อถึงจุดหนึ่งฉันก็เลิกเข้าไปอ่านเรื่องพวกนี้ และหันไปหาเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้อง ไม่ขัดแย้ง และเริ่มรู้สึกชีวิตปลอดโปร่งขึ้นมากทีเดียว