คุณนายสะอาด
ฉันเริ่มกลายมาเป็นคุณนายสะอาดตั้งแต่เมื่อไรก็จำไม่ได้ จู่ๆ ฉันที่เป็นคนขี้เกียจเอามากๆ เรื่องการทำความสะอาดบ้านก็หยิบไม้กวาดขึ้นมากวาดบ้านกันเป็นประจำวัน วันละหลายรอบ ถ้าวันไหนไม่ได้กวาดบ้านจะเกิดอาการสติแตก มองไปทางไหนก็เห็นแต่ฝุ่นผง จนในที่สุดก็ต้องหยิบไม้กวาดมากวาดบ้านกันยกใหญ่
จริงๆ นะ แต่ก่อนแต่ไร ฉันไม่ใช่คนที่ชอบทำความสะอาดบ้าน มาถึงตอนนี้ก็นึกภาพไม่ออกเลยว่าแต่ก่อนนั้นบ้านฉันเป็นอย่างไร ตอนสมัยก่อนแต่งงานและมีบ้านเป็นของตัวเอง ยามอยู่บ้านฉันมักสิงสถิตอยู่ในห้องของตัวเอง ไม่เคยจับไม้กวาดมากวาดบ้าน ตอนนี้ชักสงสัยแล้วว่าแม่แอบขึ้นมาทำความสะอาดให้หรือเปล่า ..น้อ
กระนั้นเมื่อคิดไป ..ตอนไปอยู่บ้านพนักงานกับสามี ฉันก็ไม่ได้กวาดบ้านทำความสะอาด และไม่รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวเมื่อมองเห็นฝุ่นผง จะว่าสามีลุกมากวาดบ้านให้ก็ไม่ใช่แน่นอน เรื่องนี้ยืนยันได้ และเขาเองก็ไม่ได้เดือดร้อนกับเรื่องนี้เลย
ครั้นเมื่อมามีบ้านหลังแรกเป็นของเราสองคน ช่วงปีแรกๆ ฉันก็ยังไม่ใช่คุณนายสะอาด ทั้งบ้านก็มีขนแมว ฝุ่น หยากใย่ (หรือเปล่า??? จำไม่ได้อ่ะ) เพราะฉันต้องออกไปทำงานนอกบ้าน แค่ไปกลับที่ทำงานก็เหนื่อยสาหัสมากพอแล้ว อื่มมมม น่าจะแค่กวาดตรงหน้าที่มองเห็นออกไปแค่นั้นแหละ ไม่ได้กวาดทุกซอกมุม
มาเริ่มกวาดบ้านจริงๆ จังๆ ตอนช่วงลาออกมาทำงานที่บ้านสักระยะหนึ่ง
อาการประมาณว่าเช้าตื่นลืมตาก็คว้าไม้กวาดมาเป็นอย่างที่สองต่อจากแปรงสีฟัน จากนั้นก็เริ่มกวาดบ้านไปเรื่อยๆ จน(คิดว่า)ครบทุกซอกมุม ก็จบ ระหว่างวันถ้าเห็นที่สกปรกก็กวาดเช็ดกันบ้างประปราย ถ้าเช้ามาไม่ได้กวาดจะเกิดลงแดงขึ้นมาทันใด วันไหนต้องออกจากบ้านแต่เช้า (ต้องติดรถสามีเข้าเมืองตอนเช้า) ฉันก็ตื่นแต่เช้ามา "กวาดบ้าน"
จากกวาดบ้านก็เริ่มลามไปที่ล้างมุ้งลวดบ่อย ล้างห้องน้ำทุกอาทิตย์ (หรือเมื่อสกปรก) ซักผ้าโน่นนี่นั่นตามตารางเวลา เช็ดฝุ่นตามชั้นตามสิ่งของไประหว่างกวาดบ้าน ทำสวน เก็บกวาดลานบ้าน ฯลฯ กำหนดวันในแต่ละเดือนกันไปเลยว่าอะไรทำอะไร
เหนื่อย เบื่อ ขี้เกียจ เกลียดมากๆ เลยงานบ้านพวกนี้เนี่ย
แต่มันเหมือนต้องทำไปตามหน้าที่ เหมือนต้องทำสิ่งที่เกลียดก็เลยรีบทำให้เสร็จๆ เป็นอย่างแรก แล้วเอาเวลาที่เหลือไปทำเรื่องที่ชอบ เหมือนกินก๋วยเตี๋ยวแล้วกินลูกชิ้นทีหลังงั้นแหละ (พอจะเปรียบกันได้มั้ยเนี่ย 5555)
พอย้ายมาบ้านหลังใหม่ ใหญ่กว่าเดิม งานบ้านก็สาหัสมากขึ้นกว่าเดิม (แก่ขึ้นกว่าเดิมด้วย) จนฝันว่าไปอยู่คอนโดแทบทุกวัน ทำความสะอาดจนขาลาก เหมือนมันกินเวลาไปค่อนชีวิตฉันเลยทีเดียวล่ะ
อุปกรณ์ที่ใช้ก็เหมือนตอนอยู่บ้านหลังแรก ก็พวกไม้ขนไก่ ไม้กวาด ที่โกยผง
2-3 เดือนผ่านไป ไม่เคยรู้สึกว่าบ้านสะอาดสักที เหมือนมีฝุ่นผงเล็กๆ ที่เดินไม่ระคายเท้า แต่เมื่อเอามือลูบจะรู้สึกได้ เลยเริ่มหันมาใช้เครื่องดูดฝุ่นธรรมดาทำความสะอาดบ้าน เครื่องแบบทรงโค้งๆ มนๆ มีท่อยืด มีท่อยาว มีหัวเปลี่ยนหลายแบบ
วันแรกที่ใช้เครื่องดูดฝุ่น แมวหนีกันกระเจิง เพราะนานๆ จะเอามาใช้สักครั้ง เมื่อก่อนใช้ดูดฝุ่นมุ้งลวดในวันที่ขี้เกียจถอดไปล้าง ขอบอกว่าใช้เวลาทำความสะอาดบ้านไปเกือบ 2 ชั่วโมง หอบหิ้วไปมาตามห้องต่างๆ กระดูกแทบหลุด เหงื่อไหลออกมาเหมือนไปเล่นสงกรานต์ ป้าแก่ก็งี้แหละ
ทำได้ 2 วันรู้สึกเหมือนวิญญาณอยากออกจากร่างไปหาที่สงบๆ พักผ่อน เลยเลิก
อยากซื้อเครื่องดูดฝุ่นแบบเล็กๆ มาใช้ แต่ก็กลัวเสียตังค์เปล่าและเอาเครื่องมากองรกบ้านอีก จนมาเห็นคนรีวิวเครื่องดูดฝุ่นแบบเป็นด้ามเดียวโดดๆ ตัดสินใจนานพอสมควร จนในที่สุดก็ไปหาซื้อมาใช้ ขอบอกว่าบ้านสะอาดขึ้น แม้ว่าจะไม่สะอาดมากเท่ากับเครื่องดูดฝุ่นตัวใหญ่กว่าแต่ก็เหนื่อยน้อยกว่า เสียงก็เบากว่าเล็กน้อย ใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมงก็เรียบร้อย
ใช้มันเนี่ยแหละทุกวันๆ จนติดใจ แต่ก็นะ บางซอกมุมก็เข้าถึงยาก และฝุ่นบนชั้นวางของก็ยังมี เลยยังต้องพึ่งพาอุปกรณ์ชุดแรกอยู่เป็นตัวเสริมอยู่บ้าง และใช้ในวันที่ต้องออกจากบ้านแต่เช้า ถ้าใช้เครื่องดูดฝุ่นแต่เช้า สงสัยจะโดนเพื่อนบ้านฆ่าหมกบ้าน และใช้ไม้กวาดเมื่อต้องการความเร็ว
แต่ก็มีบางวันที่เหนื่อย ต้องออกจากบ้านแต่เช้า ก็เลยดูๆ ตัวช่วยเสริม แล้วก็นี่ แต่นแต้น
โรบอต เป็นเครื่องดูดฝุ่นตัวเดียวที่แมวไม่วิ่งหนี แถมบางตัวเข้ามาคลุกวงในอย่างใกล้ชิด
มันจะวิ่งสุ่มไปเรื่อยๆ ดังนั้นก็จะมีบางจุดที่ยังไง้ยังไงมันก็ไม่แล่นผ่าน ฝุ่นอยู่ยังไงก็ยังงั้น (จนต้องส่งสัญญาณรีโมตบังคับให้มันไปตรงจุดนั้น) บางจุดเข้าไม่ถึงก็ต้องใช้ตัวช่วย(รุ่นแรก)กวาดออกมา ต้องเก็บข้าวของเล็กๆ ให้พ้นทาง ตรงไหนที่เตี้ยเกินก็เข้าไม่ได้ แคบเกินก็ไม่ได้อีก (คล้ายๆ กับรุ่น 2 นั่นแหละ) เคยมีบางครั้งที่เก็บของไม่ละเอียด มันก็ไปติดแหงกอยู่ตรงนั้น จนต้องเข้าไปกู้ชีพมันออกมา มันก็ทำความสะอาดได้ดีในระดับหนึ่ง ไม่ได้สะอาดมาก แต่ก็สะอาดกว่าไม้กวาด
วันไหนที่อยู่บ้านก็กลับไปใช้รุ่น 2 ทำความสะอาดละเอียดกันอีกครั้ง
ส่วนนี่ก็เป็นตัวช่วยอีกตัวที่ใช้งานได้ดี
เห็นมอมๆ แบบนี้ใช้ดีจนติดใจ ใช้เช็ดมุ้งลวดได้สะอาด ที่สำคัญซักน้ำออกง่ายมากเลยล่ะ ใช้จนสีเหลืองเริ่มหม่น มอม หมอง
----------------
ชีวิตในตอนนี้ งานการอะไรไม่ได้ก้าวหน้าเลย หนังสือไม่ได้ออกสักเล่ม วันๆ ก็เสพติดแต่การทำความสะอาด
ขอบ่นอีกครั้งนะ ...เหนื่อย เบื่อ ขี้เกียจ เกลียดมากๆ เลยงานบ้านพวกนี้เนี่ย
จริงๆ นะ แต่ก่อนแต่ไร ฉันไม่ใช่คนที่ชอบทำความสะอาดบ้าน มาถึงตอนนี้ก็นึกภาพไม่ออกเลยว่าแต่ก่อนนั้นบ้านฉันเป็นอย่างไร ตอนสมัยก่อนแต่งงานและมีบ้านเป็นของตัวเอง ยามอยู่บ้านฉันมักสิงสถิตอยู่ในห้องของตัวเอง ไม่เคยจับไม้กวาดมากวาดบ้าน ตอนนี้ชักสงสัยแล้วว่าแม่แอบขึ้นมาทำความสะอาดให้หรือเปล่า ..น้อ
กระนั้นเมื่อคิดไป ..ตอนไปอยู่บ้านพนักงานกับสามี ฉันก็ไม่ได้กวาดบ้านทำความสะอาด และไม่รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวเมื่อมองเห็นฝุ่นผง จะว่าสามีลุกมากวาดบ้านให้ก็ไม่ใช่แน่นอน เรื่องนี้ยืนยันได้ และเขาเองก็ไม่ได้เดือดร้อนกับเรื่องนี้เลย
ครั้นเมื่อมามีบ้านหลังแรกเป็นของเราสองคน ช่วงปีแรกๆ ฉันก็ยังไม่ใช่คุณนายสะอาด ทั้งบ้านก็มีขนแมว ฝุ่น หยากใย่ (หรือเปล่า??? จำไม่ได้อ่ะ) เพราะฉันต้องออกไปทำงานนอกบ้าน แค่ไปกลับที่ทำงานก็เหนื่อยสาหัสมากพอแล้ว อื่มมมม น่าจะแค่กวาดตรงหน้าที่มองเห็นออกไปแค่นั้นแหละ ไม่ได้กวาดทุกซอกมุม
มาเริ่มกวาดบ้านจริงๆ จังๆ ตอนช่วงลาออกมาทำงานที่บ้านสักระยะหนึ่ง
อาการประมาณว่าเช้าตื่นลืมตาก็คว้าไม้กวาดมาเป็นอย่างที่สองต่อจากแปรงสีฟัน จากนั้นก็เริ่มกวาดบ้านไปเรื่อยๆ จน(คิดว่า)ครบทุกซอกมุม ก็จบ ระหว่างวันถ้าเห็นที่สกปรกก็กวาดเช็ดกันบ้างประปราย ถ้าเช้ามาไม่ได้กวาดจะเกิดลงแดงขึ้นมาทันใด วันไหนต้องออกจากบ้านแต่เช้า (ต้องติดรถสามีเข้าเมืองตอนเช้า) ฉันก็ตื่นแต่เช้ามา "กวาดบ้าน"
จากกวาดบ้านก็เริ่มลามไปที่ล้างมุ้งลวดบ่อย ล้างห้องน้ำทุกอาทิตย์ (หรือเมื่อสกปรก) ซักผ้าโน่นนี่นั่นตามตารางเวลา เช็ดฝุ่นตามชั้นตามสิ่งของไประหว่างกวาดบ้าน ทำสวน เก็บกวาดลานบ้าน ฯลฯ กำหนดวันในแต่ละเดือนกันไปเลยว่าอะไรทำอะไร
เหนื่อย เบื่อ ขี้เกียจ เกลียดมากๆ เลยงานบ้านพวกนี้เนี่ย
แต่มันเหมือนต้องทำไปตามหน้าที่ เหมือนต้องทำสิ่งที่เกลียดก็เลยรีบทำให้เสร็จๆ เป็นอย่างแรก แล้วเอาเวลาที่เหลือไปทำเรื่องที่ชอบ เหมือนกินก๋วยเตี๋ยวแล้วกินลูกชิ้นทีหลังงั้นแหละ (พอจะเปรียบกันได้มั้ยเนี่ย 5555)
พอย้ายมาบ้านหลังใหม่ ใหญ่กว่าเดิม งานบ้านก็สาหัสมากขึ้นกว่าเดิม (แก่ขึ้นกว่าเดิมด้วย) จนฝันว่าไปอยู่คอนโดแทบทุกวัน ทำความสะอาดจนขาลาก เหมือนมันกินเวลาไปค่อนชีวิตฉันเลยทีเดียวล่ะ
อุปกรณ์ที่ใช้ก็เหมือนตอนอยู่บ้านหลังแรก ก็พวกไม้ขนไก่ ไม้กวาด ที่โกยผง
2-3 เดือนผ่านไป ไม่เคยรู้สึกว่าบ้านสะอาดสักที เหมือนมีฝุ่นผงเล็กๆ ที่เดินไม่ระคายเท้า แต่เมื่อเอามือลูบจะรู้สึกได้ เลยเริ่มหันมาใช้เครื่องดูดฝุ่นธรรมดาทำความสะอาดบ้าน เครื่องแบบทรงโค้งๆ มนๆ มีท่อยืด มีท่อยาว มีหัวเปลี่ยนหลายแบบ
วันแรกที่ใช้เครื่องดูดฝุ่น แมวหนีกันกระเจิง เพราะนานๆ จะเอามาใช้สักครั้ง เมื่อก่อนใช้ดูดฝุ่นมุ้งลวดในวันที่ขี้เกียจถอดไปล้าง ขอบอกว่าใช้เวลาทำความสะอาดบ้านไปเกือบ 2 ชั่วโมง หอบหิ้วไปมาตามห้องต่างๆ กระดูกแทบหลุด เหงื่อไหลออกมาเหมือนไปเล่นสงกรานต์ ป้าแก่ก็งี้แหละ
ทำได้ 2 วันรู้สึกเหมือนวิญญาณอยากออกจากร่างไปหาที่สงบๆ พักผ่อน เลยเลิก
อยากซื้อเครื่องดูดฝุ่นแบบเล็กๆ มาใช้ แต่ก็กลัวเสียตังค์เปล่าและเอาเครื่องมากองรกบ้านอีก จนมาเห็นคนรีวิวเครื่องดูดฝุ่นแบบเป็นด้ามเดียวโดดๆ ตัดสินใจนานพอสมควร จนในที่สุดก็ไปหาซื้อมาใช้ ขอบอกว่าบ้านสะอาดขึ้น แม้ว่าจะไม่สะอาดมากเท่ากับเครื่องดูดฝุ่นตัวใหญ่กว่าแต่ก็เหนื่อยน้อยกว่า เสียงก็เบากว่าเล็กน้อย ใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมงก็เรียบร้อย
ใช้มันเนี่ยแหละทุกวันๆ จนติดใจ แต่ก็นะ บางซอกมุมก็เข้าถึงยาก และฝุ่นบนชั้นวางของก็ยังมี เลยยังต้องพึ่งพาอุปกรณ์ชุดแรกอยู่เป็นตัวเสริมอยู่บ้าง และใช้ในวันที่ต้องออกจากบ้านแต่เช้า ถ้าใช้เครื่องดูดฝุ่นแต่เช้า สงสัยจะโดนเพื่อนบ้านฆ่าหมกบ้าน และใช้ไม้กวาดเมื่อต้องการความเร็ว
แต่ก็มีบางวันที่เหนื่อย ต้องออกจากบ้านแต่เช้า ก็เลยดูๆ ตัวช่วยเสริม แล้วก็นี่ แต่นแต้น
โรบอต เป็นเครื่องดูดฝุ่นตัวเดียวที่แมวไม่วิ่งหนี แถมบางตัวเข้ามาคลุกวงในอย่างใกล้ชิด
มันจะวิ่งสุ่มไปเรื่อยๆ ดังนั้นก็จะมีบางจุดที่ยังไง้ยังไงมันก็ไม่แล่นผ่าน ฝุ่นอยู่ยังไงก็ยังงั้น (จนต้องส่งสัญญาณรีโมตบังคับให้มันไปตรงจุดนั้น) บางจุดเข้าไม่ถึงก็ต้องใช้ตัวช่วย(รุ่นแรก)กวาดออกมา ต้องเก็บข้าวของเล็กๆ ให้พ้นทาง ตรงไหนที่เตี้ยเกินก็เข้าไม่ได้ แคบเกินก็ไม่ได้อีก (คล้ายๆ กับรุ่น 2 นั่นแหละ) เคยมีบางครั้งที่เก็บของไม่ละเอียด มันก็ไปติดแหงกอยู่ตรงนั้น จนต้องเข้าไปกู้ชีพมันออกมา มันก็ทำความสะอาดได้ดีในระดับหนึ่ง ไม่ได้สะอาดมาก แต่ก็สะอาดกว่าไม้กวาด
วันไหนที่อยู่บ้านก็กลับไปใช้รุ่น 2 ทำความสะอาดละเอียดกันอีกครั้ง
ส่วนนี่ก็เป็นตัวช่วยอีกตัวที่ใช้งานได้ดี
เห็นมอมๆ แบบนี้ใช้ดีจนติดใจ ใช้เช็ดมุ้งลวดได้สะอาด ที่สำคัญซักน้ำออกง่ายมากเลยล่ะ ใช้จนสีเหลืองเริ่มหม่น มอม หมอง
----------------
ชีวิตในตอนนี้ งานการอะไรไม่ได้ก้าวหน้าเลย หนังสือไม่ได้ออกสักเล่ม วันๆ ก็เสพติดแต่การทำความสะอาด
ขอบ่นอีกครั้งนะ ...เหนื่อย เบื่อ ขี้เกียจ เกลียดมากๆ เลยงานบ้านพวกนี้เนี่ย
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น