จินตนาการเป็นได้ทั้งสิ่งที่ดีและร้าย มนุษย์เราสร้างสรรค์สิ่งต่างๆ มากมายด้วยจินตนาการ และจินตนาการเดียวกันนี้ก็ทำให้เราเกิดความวิตกกังวลไปต่างๆ นานา ความอยากรู้อยากเห็นก็เป็นเช่นเดียวกัน
เคยมั้ยที่เราได้ยินเสียงบางอย่างจากห้องหนึ่งในบ้าน และรู้ว่าไม่มีใครอื่นอยู่ในค่ำคืนนี้ เราก็คงคิดไปต่างๆ นานา ทั้งขโมย สัตว์ร้าย ผี หรือลมพัดของหล่น
คนที่คิดแค่ลมพัดผ่านหน้าต่างคงนอนหลับสนิทต่อไป
แต่ถ้ามันเป็นเสียงที่ดังต่อเนื่องกันไม่ยอมหยุดล่ะ คนที่ช่างจินตนาการไปในทางร้ายอาจนอนคลุมโปงตัวสั่นหวาดระแวงไปทั้งคืน (นั่นคือจินตนาการ) และที่เหลือคงตัดสินใจลุกไปดูให้รู้แน่ไปเลย (นั่นคือความอยากรู้อยากเห็น)
ฉันเป็นอย่างหลัง ...ผลลัพธ์อาจเป็นทั้งดึและร้าย ก็ต้องยอมรับผลนั้นไป (อาจโดนขโมยทำร้ายหรือฆ่าตาย) แต่ฉันคงทนไม่ได้ถ้าจะนอนระแวงเรื่องนี้ทั้งคืน
+++++++++++++++++++++++++++++++
นิยายเรื่องนี้เล่นกับประเด็นนี้แหละ วันหนึ่งที่ชีวิตมนุษย์กำลังล่มสลาย มันเริ่มต้นจากคนมองเห็นบางสิ่งแล้วเกิดคลุ้มคลั่งฆ่าคนอื่นและฆ่าตัวเองตาย มันแพร่กระจายออกไปเป็นวงกว้างไปทั่วโลก ไม่มีใครรู้ว่ามันคืออะไร เพราะคนที่มองเห็นก็เสียสติและฆ่าตัวตาย
เรื่องเล่าถึงคนกลุ่มหนึ่งที่พยายามเอาชีวิตรอด ด้วยการทำทุกอย่างที่จะไม่ต้องมองออกไปนอกบ้าน เมื่อต้องออกไปหาน้ำหรืออาหาร ก็ต้องหาผ้าปิดตา ออกผจญภัยในละแวกบ้านอย่างมืดมน ไม่ได้เห็นท้องฟ้า ต้นไม้ แม่น้ำ อาคารบ้านเรือนอีกต่อไป
ด้วยความที่ไม่เห็นว่า "ตัวประหลาด" นั้นคืออะไร จินตนาการจึงนำพาให้เกิดความหวาดระแวง กังวล
เนื้อเรื่องจึงออกแนวหลอนๆ อยู่บ้าง ผีที่มองไม่เห็น (หรือในจินตนาการ) ย่อมน่ากลัวว่าผีที่เห็นหน้ากันชัดๆ (หมายถึงในหนังนะ)
ฉันอ่านมาแบบติดตาม จากตอนแรกอ่านเมื่อว่าง จนกลางเรื่องฉันก็เริ่มมาอ่านจริงๆ จังๆ
ค่อนข้างผิดหวังกับตอนจบ ที่ทิ้งเรื่องราวค้างคาไว้ ไม่สบอารมณ์คนอยากรู้อยากเห็นอย่างฉัน
ตอนที่อ่านไปฉันก็จินตนาการตามว่าถ้าเกิดเหตุการณ์อย่างนี้ขึ้นจริงล่ะ ฉันคงจะไม่มามัวหวาดระแวง คอยปิดตาตัวเองไว้ตลอดเพื่อป้องกันตัวเอง ภาระอย่างนี้มันหนักหนาสาหัสเกินกว่าที่ฉันจะรับไหว
ฉันจะออกไปมองดูสิ่งนั้นให้เต็มตา หรือก็คือมองโลกภายนอกให้เต็มตา จากนั้นฉันจะเสียสติหรือฆ่าตัวตายก็ช่างมันเถิดนะ
อันที่จริงในเรื่องก็มีหลายคนที่รอดจากการมองดู พวกเขาอาจแลดูเหมือนพวกผิดปกติหรือเลวร้ายในมุมของคนที่ไม่มอง แต่ถ้าสิ่งที่ทำให้คนเป็นบ้าเปรียบเหมือนสัญลักษณ์ มันอาจเป็นสิ่งใหม่ๆ ที่บางคนยอมรับ บางคนไม่ยอมรับ คนที่ยอมรับได้อาจเป็นคนที่มีชีวิตใหม่กับความก้าวหน้า เพราะดูแล้วในเรื่องเขาก็ไม่ถึงกับเลวร้าย แค่ว่าเขาพยายามจะทำให้คนที่ไม่ยอมมองยอมรับมันเท่านั้นเอง
+++++++++++++++++++++++++++++++
หนังสือ ชื่อไทย มองอย่าให้เห็น
ชื่อภาษาอังกฤษ Bird Box
ผู้เขียน Josh Malerman
ผู้แปล อมรรัตน์ อาศิรวาท
สำนักพิมพ์น้ำพุ
เคยมั้ยที่เราได้ยินเสียงบางอย่างจากห้องหนึ่งในบ้าน และรู้ว่าไม่มีใครอื่นอยู่ในค่ำคืนนี้ เราก็คงคิดไปต่างๆ นานา ทั้งขโมย สัตว์ร้าย ผี หรือลมพัดของหล่น
คนที่คิดแค่ลมพัดผ่านหน้าต่างคงนอนหลับสนิทต่อไป
แต่ถ้ามันเป็นเสียงที่ดังต่อเนื่องกันไม่ยอมหยุดล่ะ คนที่ช่างจินตนาการไปในทางร้ายอาจนอนคลุมโปงตัวสั่นหวาดระแวงไปทั้งคืน (นั่นคือจินตนาการ) และที่เหลือคงตัดสินใจลุกไปดูให้รู้แน่ไปเลย (นั่นคือความอยากรู้อยากเห็น)
ฉันเป็นอย่างหลัง ...ผลลัพธ์อาจเป็นทั้งดึและร้าย ก็ต้องยอมรับผลนั้นไป (อาจโดนขโมยทำร้ายหรือฆ่าตาย) แต่ฉันคงทนไม่ได้ถ้าจะนอนระแวงเรื่องนี้ทั้งคืน
+++++++++++++++++++++++++++++++
นิยายเรื่องนี้เล่นกับประเด็นนี้แหละ วันหนึ่งที่ชีวิตมนุษย์กำลังล่มสลาย มันเริ่มต้นจากคนมองเห็นบางสิ่งแล้วเกิดคลุ้มคลั่งฆ่าคนอื่นและฆ่าตัวเองตาย มันแพร่กระจายออกไปเป็นวงกว้างไปทั่วโลก ไม่มีใครรู้ว่ามันคืออะไร เพราะคนที่มองเห็นก็เสียสติและฆ่าตัวตาย
เรื่องเล่าถึงคนกลุ่มหนึ่งที่พยายามเอาชีวิตรอด ด้วยการทำทุกอย่างที่จะไม่ต้องมองออกไปนอกบ้าน เมื่อต้องออกไปหาน้ำหรืออาหาร ก็ต้องหาผ้าปิดตา ออกผจญภัยในละแวกบ้านอย่างมืดมน ไม่ได้เห็นท้องฟ้า ต้นไม้ แม่น้ำ อาคารบ้านเรือนอีกต่อไป
ด้วยความที่ไม่เห็นว่า "ตัวประหลาด" นั้นคืออะไร จินตนาการจึงนำพาให้เกิดความหวาดระแวง กังวล
เนื้อเรื่องจึงออกแนวหลอนๆ อยู่บ้าง ผีที่มองไม่เห็น (หรือในจินตนาการ) ย่อมน่ากลัวว่าผีที่เห็นหน้ากันชัดๆ (หมายถึงในหนังนะ)
ฉันอ่านมาแบบติดตาม จากตอนแรกอ่านเมื่อว่าง จนกลางเรื่องฉันก็เริ่มมาอ่านจริงๆ จังๆ
ค่อนข้างผิดหวังกับตอนจบ ที่ทิ้งเรื่องราวค้างคาไว้ ไม่สบอารมณ์คนอยากรู้อยากเห็นอย่างฉัน
ตอนที่อ่านไปฉันก็จินตนาการตามว่าถ้าเกิดเหตุการณ์อย่างนี้ขึ้นจริงล่ะ ฉันคงจะไม่มามัวหวาดระแวง คอยปิดตาตัวเองไว้ตลอดเพื่อป้องกันตัวเอง ภาระอย่างนี้มันหนักหนาสาหัสเกินกว่าที่ฉันจะรับไหว
ฉันจะออกไปมองดูสิ่งนั้นให้เต็มตา หรือก็คือมองโลกภายนอกให้เต็มตา จากนั้นฉันจะเสียสติหรือฆ่าตัวตายก็ช่างมันเถิดนะ
อันที่จริงในเรื่องก็มีหลายคนที่รอดจากการมองดู พวกเขาอาจแลดูเหมือนพวกผิดปกติหรือเลวร้ายในมุมของคนที่ไม่มอง แต่ถ้าสิ่งที่ทำให้คนเป็นบ้าเปรียบเหมือนสัญลักษณ์ มันอาจเป็นสิ่งใหม่ๆ ที่บางคนยอมรับ บางคนไม่ยอมรับ คนที่ยอมรับได้อาจเป็นคนที่มีชีวิตใหม่กับความก้าวหน้า เพราะดูแล้วในเรื่องเขาก็ไม่ถึงกับเลวร้าย แค่ว่าเขาพยายามจะทำให้คนที่ไม่ยอมมองยอมรับมันเท่านั้นเอง
+++++++++++++++++++++++++++++++
หนังสือ ชื่อไทย มองอย่าให้เห็น
ชื่อภาษาอังกฤษ Bird Box
ผู้เขียน Josh Malerman
ผู้แปล อมรรัตน์ อาศิรวาท
สำนักพิมพ์น้ำพุ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น