เราเลี้ยงแมวทุกตัวในระบบปิด บ้านเราก็ไม่ค่อยมีคนเข้ามา ประมาณว่าเพื่อนไม่คบแล้วอ่ะ ขนาดฉีดวัคซีนรายปี ยังเรียกหมอให้เข้ามาฉีดที่บ้าน ดังนั้นแมวของเราจึงอยู่ในโลกส่วนตัวอย่างแท้จริง โดยเฉพาะบุญสุข
<<<< บุญสุขกลัวขนาดไหนเหรอ มาดูกัน >>>>
++ ทุกครั้งที่มีรถปิกอัพหรือมอร์ไซค์ขับปาดมาจอดหน้าบ้าน (ส่งพัสดุ) บุญสุขจะวิ่งโกยแน่บ (โกยจริงๆ นะ) ไปหลังบ้าน พอตามไปดูจะเห็นหน้าตื่นกลัว วิ่งเข้าบ้านผ่านประตูแมว (ตอนนี้เปิดใช้ได้แล้ว) ไปหาที่ซุกอยู่บนบ้าน
++ บางครั้งนุดอย่างเราที่อยู่กับมันมาตลอดเกือบ 24 ชม. แค่ขยับตัวเร็ว หรือทำเสียงดัง บุญสุขจะเข้าโหมดเตรียมวิ่ง หูลู่หางตก
++เสียงพลุประทัดไม่ต้องห่วงเลย หาตัวไม่เจอหรอก
++แมวกัดกันนอกบ้าน สุขกับมิ้วจะวิ่งวุ่นไปทั่วบ้าน หูปรับทิศทางไปยังต้นเสียง
++แมวจรโดดเข้าบ้านเหรอ บุญสุขวิ่งทะลุประตูแมวมาอย่างจรวด
<<<< นักซ่อนตัว>>>
ตอนกลางคืน ราว 2 ทุ่ม เราจะเก็บแมวทุกตัวเข้าบ้าน ห้ามแมวออก
บุญสุขเก็บยากขนาดไหนเหรอ
เรา 2 คนตา-ยายเดินวนรอบบริเวณบ้าน ที่มีทั้งต้นไม้ ต้นหญ้า กระถางต้นไม้ ชั้นวางของ รถยนต์ รถมอร์ไซค์ และฯลฯ รกอ่ะยอมรับ เดินหาไปเถอะ หาไม่เจอ
"สุข สุข อยู่ไหน" เงียบ
ไม่แน่ใจว่าเข้าบ้านหรือยัง เลยเข้ามาหาดูในบ้านซึ่งก็มีที่ซ่อนรกพอกัน หา 2 รอบไม่เจอ
เอ้า ลองไปหานอกบ้านอีกรอบ ครั้งนี้ไฟฉายต้องมา
นั่น...ในกอหญ้า นอนหมอบติดดิน (อ้วนขนาดนี้ก็ยังทำได้) เงียบ พอเราเห็นตัวเท่านั้นแหละ นังตัวดีถึงได้วิ่งออกจากที่ซ่อนมาร้อง อ๋องแอ๋งๆ (เป็นอุ๋งๆ แมวน้ำ) เอาตัวแปะติดเรา แล้วก็ต้องอุ้มเข้าบ้าน ไม่งั้นจะวิ่งไปเล่นอีก
คิดดูละกันว่าตอนนี้มันหลงอยู่นอกบ้าน มันจะยอมออกมาให้เห็นมั้ย
อย่าว่าแต่คนแปลกหน้าเลยที่มันไม่ยอมให้เข้าใกล้ กับเราเองมันจะยอมออกมาหรือเปล่าก็ยังไม่รู้
<<<<ความคืบหน้าค้นหา>>>>
สืบเนื่องจากบล็อคที่บุญสุขหาย
ตอนแรกที่เข้าใจว่าหายจากบ้าน คือปีนรั้วหลบไปได้ ฉันก็ออกไปเดินหาตามหมู่บ้านรอบข้าง ทั้งแจกใบปลิว ทั้งคุยกับชาวบ้าน เดินหาทั้งเช้า และมืด ดึกๆ บางคืนตื่นมากลางดึกก็ออกไปค้นหา อุปสรรคคือความมืด และหมาเห่า
จริงๆ ตอนที่มันหายตัวไปตอนแรกฉันสงสัยว่ามันติดรถออกไป เพราะระหว่างขับรถพาป๋าไปหาหมอ ฉันได้ยินเสียงฟืบ เหมือนอะไรหลุดจากรถ แต่ทุกคนที่ฉันคุยด้วยก็คอยแต่ย้ำว่าไม่มีทางเป็นไปได้ ฉันก็เริ่มลังเล เพราะตอนนั้นสติหลุดลอยหาย ไม่รู้จะทำอะไรยังไง ป๋าเองก็นอนเจ็บอยู่ ฉันเคว้งมากๆ วันๆ ถ้าไม่ได้เดินตามหาบุญสุขก็นั่งร้องไห้อยู่คนเดียว
หลังจากหามาได้ 2 อาทิตย์ฉันก็เริ่มส่องไฟฉายดูในห้องเครื่อง ก็คิดว่าแน่ใจล่ะว่ามีรอยเล็บแมวนิดนึงอยู่ตรงขอบแผ่นเหล็กที่รองใต้ ฉันแทบไม่อยากยอมรับ มันจะตายหรือยัง มันจะอยู่ที่ไหน นี่ 2 อาทิตย์แล้ว
ช่วงนี้ป๋าเริ่มหายดี เริ่มเห็นด้วยกับฉันที่ว่าบุญสุขติดรถออกไป
เพราะช่วงที่ป๋าจับบุญสุขยัดเข้ามาในบริเวณรั้ว รถยนต์น่ะจอดอยู่ใกล้สุด และมันก็ชอบไปซ่อนอยู่ใต้ท้องรถ รอบนี้มันกลัวมากจนอาจจะมุดเข้าไปในห้องเครื่อง ฉันเองก็ตรวจดูแค่ใต้ท้องรถ ไม่ได้ละเอียดถึงห้องเครื่อง เพราะเห็นป๋าเจ็บมือมากๆ เลยรีบออกไป
จากนั้นเราก็เริ่มใหม่ ไปติดประกาศหาเพิ่ม ไปหาร้านพริ้นสีในเมือง (นั่งรถ BTS ไปลาดพร้าว ...ยังฟรีอยู่ ไปพริ้นที่นั่นถูกลงหน่อย สีขนบุญสุขตรงกับตัวจริงมากขึ้น) ป๋าเอาไปเดินแจกแถวที่ฉันได้ยินเสียงมันตกจากรถ
ป๋าไปแจกตอนเช้า ผ่านไปไม่ถึงครึ่งชม. ร้านค้าตรงนั้นก็โทรมาว่า มีคนเคยเห็นและจับตัวบุญสุขได้ แต่จับแค่แป๊บเดียว
คือบุญสุข(ถ้าใช่บุญสุขนะ) กัดกับแมวตัวอื่นแล้ววิ่งหนีไปติดที่รั้วเหล็กของบ้านแถวนั้น พี่ที่ร้านก๋วยเตี๋ยว (ครัวหนิง) เลยไปช่วยจับออก เขาบอกว่ามันตัวใหญ่ เป็นสีทอง และหางสั้น จับออกจากรั้วได้เขาก็ปล่อย
2-3 วันต่อมาเขาถึงได้เห็นใบปลิวที่เราออกไปแจก
ทำไมนะ อยากร้องไห้ ทำไมถึงคลาดกันแค่นิดเดียว
ตอนนี้เบาะแสที่เราได้รับก็มีแค่ว่า มีแมวที่ลักษณะคล้ายบุญสุขมาป้วนเปี้ยนตามบ้านแถวนั้น พอเห็นคนก็จะวิ่งหนี เรา 2 คนพยายามไปเดินหาตอนกลางคืนกับเช้า แต่มันมืดมาก ที่ซ่อนก็เยอะ หลังบ้านเขาก็เป็นดงหญ้ามืดทึบ แมวจรก็เยอะ ลายสลิดเทาทั้งนั้น และที่สำคัญหางขอดกันแทบทุกตัว และทุกคนก็แยกไม่ค่อยออก เราก็เลยได้แต่หิ้วตะกร้าออกไปทุกครั้งที่มีคนบอกว่าเห็นบุญสุข แล้วก็ผิดหวังมากกกก
ช่วงแรกๆ ก็มีคนโทรมาแจ้งเบาะแสหลายคน แต่ไม่ใช่บุญสุขสักตัว ยิ่งถ้าตัวไหนยอมให้คนจับตัว ก็แน่ใจได้เลยว่าไม่ใช่บุญสุข ช่วงหลังๆ นี่เบาะแสเริ่มไม่ค่อยมีมา ทำไงดีน้อ
จากข้อมูลที่ได้จากพี่ที่ร้านครัวหนิง คือสเปคตรงกับบุญสุขมาก
> พี่เขาบอกสีทอง (คนส่วนใหญ่แยกไม่ค่อยออกระหว่างสลิดสีน้ำตาลกับสีเทา) หางสั้น ไม่ขอด
> พี่เขามั่นใจว่ามันตัวใหญ่ ที่มันติดรั้วเพราะตัวใหญ่ บุญสุขหนัก 7-8 กิโลตอนหายตัวไป
> กลัวคน หลายคนเห็นแค่แวบเดียวก็หนีหาย ไม่เคยมีใครถ่ายภาพได้
ตอนนี้เราก็เลยหาซื้อกรงดักแมวมาใช้ 3 วันแล้ว ตอนนี้ก็ยังไม่เจอ อุปสรรคเยอะมาก จนบางทีก็ท้อแท้ใจที่สุดว่าจะเจอตัวบุญสุขมั้ย
วันๆ ทำอะไรไม่ได้ก็บนบานไปเรื่อย ประมาณว่าถ้าบุญสุขกลับบ้าน แก้บนกันอาน แต่ขอให้กลับเถอะ ยอมทำทุกอย่างเลย
ที่สำคัญคือพี่ๆ ที่ร้านครัวหนิง เส้นลำลูกกาคลอง 3 ดีมากกกกกก ช่วยทุกอย่าง ชาวบ้านแถวนั้นก็ช่วยมากๆๆๆๆๆ คือไม่เคยไปคุยหรือสุงสิงกับเขา เขายังทั้งช่วยทั้งลุ้นจนดึกดื่นก็ยังคอยดูแมวให้
ขอบคุณยังไงก็ไม่พอ ขอบคุณมากๆ
ป๋าเองก็ทุ่มเทเต็มที่ กลับมาให้ได้นะบุญสุข
กลับมาที่ตัวฉัน ช่างโง่เง่าอะไรอย่างนี้ แทนที่จะเอาเงิน 6 ร้อยบาทไปพริ้นใบปลิวแจกชาวบ้าน กลับเอาไปให้กับหมอดูที่ดูไม่แม่นอะไรเลย ทั้งที่ไม่เคยเชื่ออะไรพวกนี้จริงๆจังๆ แต่ทำไมๆๆๆๆๆ อยากกรีดร้อง